Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Կարեն Դեմիրճյանն երևույթ էր հայ տարեգրության մեջ ու թողեց այդ տարեգրության մեջ լուսավոր էջեր: Թող լույս իջնի նրա շիրիմին, մենք նրանք միշտ կհիշենք ու դասեր կստանանք»,- Ազգային գրադարանում պետական և կուսակցական գործիչ, Հայաստանի Ազգային հերոս Կարեն Դեմիրճյանի ծննդյան 80-ամյակին նվիրված հուշ-ցերեկույթի ժամանակ ասաց Դոնարա Հարությունյանը, ում Կ. Դեմիրճյանը 1979 թվականին նշանակել էր Գյումրիի կենտկոմի առաջին քարտուղար:

Նա միջոցաման ներկաներին, որոնց թվում էին նաև Կարեն Դեմիրճյանի կինը` Ռիմա Դեմիրճյանը, նրանց որդին` Ստեփան Դեմիրճյանը, նրա ժամանակակից  քաղաքական գործիչներ, հետաքրքիր դեպքեր պատմեց, որոնց մասնակից եղել է հենց Կարեն Դեմիրճյանը, միաժամանակ նշելով` «Երջանիկ եմ, որ հնարավորություն եմ ունեցել աշխատել ու ճանաչել այդ անձնավորությանը: Շատ բաներ եմ սովորել նրանից: Ավանդապաշտ անձնավորություն էր: Ճիշտ, բանիմաց, շիտակ ղեկավար էր, գեղեցիկի, գրականության, արվեստի նկատմամբ զարմանալի վերաբերմունք ուներ»:

Դ. Հարությունյանը ներկայացրեց նաև, թե Կ. Դեմիրճյանի քարտուղարության տարիներին ինչ մշակութային օջախներ են կառուցվել Գյումրիում. «Դժվար էր այդ տարիներին ինչ-որ բան կառուցել, վերանորոգել, բայց գեղեցիկի, մշակույթի նկատմամբ նրա սերը թույլ էր տալիս հաղթահարել ամեն դժվարություն: Որևէ շինություն կառուցելիս` նա ասում էր` ամեն ինչ լինի գեղեցիկ` գումարների մասին մի մտածեք: Նա այն ղեկավարներից էր, որ տաշի-տուշի չէր սիրում, այլ որևէ հոբելյանի առիթով հանձնարարում էր կառուցել որևէ մշակութային օջախ»: Դ. Հարությունյանը նրան բնութագրելիս ասաց` ժպտում էր հոգով, սրտանց, բարի էր, թունազրկված, իսկ այդ ամենը նրա` գրականության, արվեստին, գիտությանը մոտ լինելու հետևանք էր:
Նա հետ աշխատած Արտակ Սարգսյանի խոսքով, Կարեն Սերոբիչը մեծ ու անգնահատելի գործունեություն է ծավալել, որի արդյունքում զարգացավ տնտեսությունը, արդյունաբերությունը, մշակութային կյանքը, գիտությունը: «Թող մեզ ղեկավարեն այնպիսի մարդիկ, ովքեր կցանկանան նմանվել Կարեն Սերոբիչին»,- ընդգծեց նա:

Ազգագրագետ Վերժինե Սվազյանն էլ նշեց. «Ինչքան տարիներն անցնում են, նրա անփոխարիանելի կերպարն ավելի վսեմ, անկրկնելի է դառնում: Նա բացառիկ էր: Նա օծվեց թագավոր, որովհետև նրան սիրում էր ժողովուրդը, քանի որ տեսնում էր, որ Հայաստանն օրեցօր առաջ է գնում: Համեստ, մարդկային, անմիջական անձնավորություն էր, փոքրի հետ փոքր էր, մեծի հետ` մեծ: Կարեն շինարար` իր տիտողն է, բրենդն է: Հաջող սերունդների համար Կարեն Սերոբիչը թող լինի վարակիչ օրինակ»:
Դեմիրճյանի անվան դպրոցի տնօրեն Երվանդ Սարգսյանի խոսքով, Կարեն Դեմիրճյանն կենդանության օրոք լեգենդ դարձավ ու հենց կենդանության օրոք նրան տրվեց ամենամեծ գնահատականը` ժողովուրդը նրան սիրեց, գնահատեց. «Կարեն Դեմիրճյանը գալիք սերունդների համար կարող է դառնալ օրինակ»:

Հայաստանի ազդային գրադարանի փոխտնօերն Ռաֆիկ Ղազարյանն ասաց, որ գրադարանը նույնպես Կ. Դեմիրճյանի անունը պահում է պատվով, քանի որ իր կարևոր դերակատարումն է ունեցել նաև գրադարանի գործունեության մեջ, հատկապես ծննդյանի թվականի պետականորեն ճանաչման գործում. «Ասում էին գրադարանը հիմնադրվել է Հայաստանի առաջին հանրապետությն օրոք, ասում էին` խորհրդային շրջանում: Սրանք էլ ճիշտ են, բայց առավել ճիշտն այն է, որ մեր գրադարանի պատմությունը 1832 թվականից է սկսվում: Նրա ջանքերի շնորհիվ գրադարանը 150-ամյակի առիթով պարգևատրվեց ժողովուրդների բարեկամության շքանշանով, ու նա իր ձեռքերով մինչև օրս աչքի լույսի պես պահվող այս դրոշի վրա նա փակցրեց այդ շքանշանը»:

Դոնարա Հարությունյանը վերջում հիշեց նաև Սիլվա Կապուտիկյանի խոսքերը. «Կարեն Սերոբիչն ավելի է, քան ժողովրդի սիրեցյալը, Կարեն Սերոբիչն ավելին է, քան կուսակցության առաջին քարտուղարը, Կարեն Սերոբիչն ավելին է, քան Կարեն շինարարը, Կարեն Սերոբիչն ավելին է, քան Ազգային ժողովի նախագահը, Կարեն Սերոբիչն ավելին է, քան ինքը:
Նշենք, որ Կարեն Դմիրճյանի 80-ամյակը լրացել է ապրիլի 17-ին: Տարին հայտարարված է հոբելյանական, ու նախատեսված են մի շարք միջոցառումներ:

Կարեն Սերոբի Դեմիրճյանը ծնվել է 1932 թվականի ապրիլի 17-ին, Երևանում: 1949 թ. ընդունվել է Երևանի Կ. Մարքսի անվան պոլիտեխնիկական ինստիտուտի մեխանիկական ֆակուլտետը, որը գերազանցությամբ ավարտել է 1954 թ.` ստանալով ինժեներ-մեխանիկի մասնագիտություն: Կ. Դեմիրճյանն իր աշխատանքային գործունեությունն սկսել է 1954 թ. Լենինգրադի պաշտպանական գիտահետազոտական ինստիտուտներից մեկում, որտեղ եղել է կոնստրուկտորական խմբի ղեկավարը: Կ. Դեմիրճյանը եղել է կոմունիստական կուսակցության անդամ, իսկ 1974 – 1988 թվականներին եղել է Խորհրդային Հայաստանի առաջին քարտուղար: 1999-ին նա դառնում է ՀՀ ԱԺ նախագահ, սակայն հենց նույն տարվա հոկտեմբերի 27-ին դառնում է ոճրագործության զոհ: Հետմահու նրան շնորհվել է Հայաստանի Ազգային Հերոսի կոչում և Հայրենիքի շքանշան: