Ձեր վստահելի աղբյուրը

Սահմանադրական բարեփոխումների հանրաքվեի քարոզարշավում «Ոչ»-ի կողմնակիցների պնդումները հասարակական, քաղաքական գործիչ Սամվել Շահինյանը «աբսուրդի» ժանրից է համարում:

«Աբսուրդ է, որ նախկին ընդդիմախոսները, որոնք դեմ էին նախագահական համակարգին, այսօր կատաղի պրոպագանդա են տանում, որպեսզի պահպանվի նախագահական համակարգը», -Panorama.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Շահինյանը:

Վերջինը, հիշեցնենք, Ազգային պետություն կուսակցության նախագահն է, Գերագույն խորհրդի նախկին պատգամավոր: Այս կուսակցությունը, սակայն, այժմ սառեցված է, քանի որ ինչպես ինքն ասաց, կուսակցության գործունեության պահանջարկ չկա, «ամբողջ քաղաքական դաշտը սնանկ է»:

Նա տարօրինակ է համարում, որ մասնավորապես Հայ Ազգային կոնգրեսը, որի ծրագրային կետերից է եղել խորհրդարանական համակարգի ներդրումը, այժմ ընդդիմանում է այդ համակարգի ներդրման դեմ:

«ՀԱԿ-ի պապան`ՀՀՇ-ն, ստեղծեց այս ամբողջատիրությունը: Իրենք բնական է, դեռևս ռևանշ են ուզում և ուզում են գալ իշխանության, որ թալանեն: Ընդեղ ոչ մի դեմոկրատիա էլ չկար, դա նույն ճաշի մի հատվածն է: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ այնտեղ, բացի Դաշնակցությունից, բոլորը դավաճանեցին իրենց սկզբունքները, ինչ է, թե փոփոխությունների հարցը առաջ քաշողը իշխանություններն են ու մասնավորապես, Սերժ Սարգսյանը: Վերջ, պետք է դեմ լինել: Այ սա է աբսուրդի վերջը: Էլ ի՞նչ բովանդակային քննարկում, երբ հարցը դրվում է փողոցի մակարդակով», - նկատեց Շահինյանը:

Դիտարկմանը, թե Սահմանադրական փոփոխությունների ընդդիմախոսների փաստարկներն այն են, որ իշխանությունը վերարտադրվելու ցանկություն ունի և այդ պատճառով էլ նախաձեռնել է այս փոփոխությունները, քաղաքական գործիչը պատասխանեց.

«Վերարտադրվում են նախագահի օրոք, սենց չեն վերարտադրվում: Աբսուրդի վերջն է: Սուտ են ասում: Ես պարզ հայերեն եմ ասում: Իրենք ուղղակի ուզում են վիժեցնել ցանկացած նախաձեռնություն, առանց հասկանալու, որ սահմանադրությունը նախաձեռնություն չէ, այլ կարևորագույն խնդիր: Որ Ոչ-ի կողմնակիցները պնդումներ են անում վերարտադրվելու մասին, էդ ո՞նց են պատկերացնում վերարտադրվելը: Աբսուրդի վերջն է, եթե կուսակցությունը հավաքում է 50+1, անկախ նրանից պառլամենտական է, թե պրեզիդենտական իր մարդիկ են դառնում լիդեր: Իսկ էս պարագայում լուծվել է կարևոր խնդիրը, որի մասին ոչ մեկը չի խոսում: Խնդիրն այն է, որ 120 հոգու մոտ անցկացնել ինչ-որ օրինագիծ կամ որոշում, մի բան է, որ այդ որոշումը մեկ մարդու կամքով գնա, այլ բան: Մեր երկրում մինչև հիմա մեկ մարդու կամք է եղել, մի մատի շարժում է եղել: Հիմա հնարավորություն կա ստեղծելու մի իրավիճակ, երբ 120 մարդ պետք է իր նույն գծով շարժվի, ինչն անհնար է, բազմակարծության հաղթանակ է դա:  Թե բազմակարծությունն ինչպես ձեռք կբերվի, դա ժամանակը ցույց կտա: Բայց շատ ավելի իրատեսական է, երբ խումբն է որոշում և շատ ավելի զավեշտական է, երբ մի մարդ է որոշում, իսկ մյուսները ստիպված թաթիկները բարձրացնում են»:

Համեմատություն անցկացնելով 1995 թվականին ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի նախագահության տարիներին ընդունված Սահմանադրության հետ, Շահինյանն ասաց. «Լևոնի ստեղծած Սահմանադրությունը իմպերատորի սահմանադրություն էր, գրված մեկ մարդու համար: Սա է խնդիրը, որ աբսուրդի է հասցվել: Տոտալ ռեժիմ է եղել, Լևոնի հիմնադրած այլանդակությունն էր, երբ բոլորը նստեցին, ընտրությունների վրա թքած ունենալով, սկսեցին գրել, թե որ ռայոնում, ինչքան ձայն ա իրանց պետք: Աբսուրդ է, սենց բան չէի տեսել: Դեմոկրատիա ուզող մարդը բռնապետություն է քարոզում: Չեմ հասկանում: Լևոնի Սահմանադրությունը բռնապետական էր, գործող սահմանդրությունը կիսաբռնապետական է, հիմա ավելի ազատ լինելու տարբերակ են ներկայացրել:  Դա հասկանալու բան չի: Եթե մարդիկ ժողովրդավարություն են ուզում, ո՞նց են գնում տոտալ իշխանության կողմը»: