Ձեր վստահելի աղբյուրը

ՀՀ արտաքին գործերի նախարարի տեղակալ  Շավարշ Քոչարյանն այսօր կառավարության նիստից հետո լրագրողների հետ զրույցում անդրադառնալով Բիշքեկյան արձանագրություններին, որոնք 1994թ. հենց այս օրն են ստորագրվել, ասաց, որ դրանք չափազանց կարևոր էին, բայց այն հիմք էր, որից հետո արդեն կնքվեց բուն զինադադարի մասին պայմանագիրը:

«Ես ուզում եմ մի բանի վրա ուշադրություն դարձնել, որ Բիշքեկն անսպասելի չառաջացավ, քանի որ այդ ինչպե՞ս եղավ, որ կողմերը եկան այդ համաձայնությանը, որովհետև մինչև այդ եղել է երկար գործընթաց: Դեռևս 1993 թվականի սեպտեմբերից  հենց Բաքուն ուղղակի բանակցությունների դուրս եկավ Ստեփանակերտի հետ, և եղան բազմաթիվ հանդիպումներ: Այդ ժամանակ էր այն հայտնի փաստը, որ Հեյդար Ալիևը իր ստորագրությամբ լիազորեց իրենց խորհրդարանի փոխխոսնակին, որպեսզի բանակցություններ վարի ԼՂՀ ներկայացուցչի հետ՝ բարձր մակարդակի հանդիպում կազմակերպելու համար»:

Փոխնախարարի խոսքերով՝  նմանատիպ լիազորագիր ստացավ նաև այն ժամանակ ԼՂՀ արտաքին գործերի նախարար Արկադի Ղուկասյանը, Մոսկվայում էլ եղել է հանդիպում իրենց փոխխոսնակի և Արկադի Ղուկասյանի միջև:

«Այդ հանդիպման արդյունքում կարճատև զինադադարի պայմանավորվածություն էր եղել»,- նշեց նա՝ հավելելով, որ այդտեղ նաև պայմանավորվել են, որ պետք է հանդիպեն երկու երկրների ղեկավարները  և Մոսկվայում տեղի է ունեցել այդ հանդիպումը, որից հետո եղել են բազմաթիվ այլ հանդիպումներ:

Շավարշ Քոչարյանը նշեց, որ եթե Ադրբեջանը ցանկանում է բանակցային գործընթացում որևէ արդյունք տեսնել, նա ուղղակի պետք է բանակցի Ստեփանակերտի հետ, այլ ոչ թե ձևացնի, թե այդպիսի սուբյեկտ չկա:

«Այդ տեսակետից դա, ինչպես ասում են, որոշակի լակմուսային թուղթ է: Քանի Ադրբեջանը դիմադրում է, որ Ղարաբաղը լինի լիարժեք բանակցային կողմ, դա նշանակում է, որ ինքը շարունակում է իր քաղաքականությունը՝ օգտագործել բանակցային գործընթացը որպես քող՝ իր դեստրուկտիվ քայլերի համար»,- ասաց փոխարտգործնախարարը՝ հավելելով, որ  1994 թվականի այդ համաձայնագիրն ու դրանից հետո կնքվածը Արդբեջանի միջազգային պարտավորություն  են, իսկ դրա խախտումը նշանակում է միջազգային պարտավորության խախտում: