Ձեր վստահելի աղբյուրը

Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանը իր հայտարարությամբ փորձեց զոհին և դահիճին դնել նույն հարթության մեջ: Այդ մասին այսօր Ծիծեռնակաբերդի բարձունքում Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը հարգելուց հետո ճեպազրույցում հայտարարեց ԱԺ «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության քարտուղար Նաիրա Զոհրաբյանը` ընդգծելով, որ թուրքական պաշտոնյաների հայտարարությունը` զրո պրոբլեմ հարևանների հետ, Թուրքիայի դեմագոգիկ քայլերից է:

«Ես չեմ կարծում, որ որևէ խելամիտ երկիր չի հասկանա, որ այն, ինչ փորձում է անել Թուրքիան, ուղղակիորեն նպատակ ունի բարիդրացիական հարաբերությունների ֆոն ստեղծել հարևանների հետ: Չլուծված խնդիրը, չվերականգնված պատմական արդարությունը չի կարող որևէ խնդիր լուծել», -հայտարարեց տիկին Զոհրաբյանը:

Նրա կարծիքով, այդ երկիրը միայն մեկ ճանապարհ ունի տարածաշրջանում առկա խնդիրները լուծելու համար` ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը:

«Թուրքիան պետք է ունենա այդքան համարձակություն` ճանաչելու Հայոց ցեղասպանությունը: Չէ՞ որ Գերմանիան ճանաչելով Հոլոքոստը, ավելի թույլ պետություն չդարձավ, հակառակը` հզոր պետություն է ու դրանով հավաստեց, որ աշխարհի ուժեղ պետությունների ընտանիքում ունի իր տեղը», -կարծիք հայտնեց պատգամավորը:

Ինչ վերաբերում է Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցին ընդառաջ թուրքական իշխանությունների հնարավոր քաղաքականությանը, տիկին Զոհրաբյանը ընդգծեց, որ այն, ինչ կանի Թուրքիան առաջիկա մեկ տարվա ընթացքում, ընդամենը կլինի թուրքական դեմագոգիա:

Անդրադառնալով արձանագրությունների հետ կանչմանը, պատգամավորը չբացառեց, որ ինչ-որ պահի Հայաստանը կարող է հետ կանչել դրանք:

««Բարգավաճ Հայաստան»-ի դիրքորոշմամբ, էականը ոչ թե արձանագրություններն են, այլ Թուրքիայի կողմից ցեղասպանության ճանաչումը: Կանչել-չկանչելով չեմ կարծում, որ ինչ-որ հարց կլուծվի»,- հավելեց նա:

Նա նշեց, որ անհրաժեշտ է որոշակի վերապահումներ անել Հայաստանի արտաքին քաղաքականության մեջ, ճիշտ համադրել Հայաստանի և Սփյուռքի ներուժը` խնդիրները լուծելու համար: Լրագրողի հարցին, թե սփյուռքի և արտաքին գերատեսչության ղեկավարների վերանշանակման պարագայում հնարավո՞ր է այդ հարցում հասնել առաջընթացի, Զոհրաբյանը պատասխանեց կարճ. «No comment»:

Թուրքիան ավանդաբար հերքում է 20-րդ դարի սկզբին շուրջ 1.5 մլն հայերի զանգվածային ոչնչացման մեղադրանքները և խիստ հիվանդագին է արձագանքում այդ հարցում Արևմուտքի քննադատությանը:

Հայոց ցեղասպանությունն (Armenian Genocide) արդեն ճանաչել և դատապարտել են Ուրուգվայը (1965թ.), Կիպրոսի Հանրապետությունը (1982թ.), Արգենտինան (1993թ.), Ռուսաստանի Դաշնությունը (1995թ.), Կանադան (1996թ.), Հունաստանը (1996թ.), Լիբանանը (1997թ.), Բելգիան (1998թ.), Իտալիան (2000թ.), Վատիկան (2000թ.), Ֆրանսիան (2001թ.), Շվեյցարիան (2003թ.), Սլովակիան (2004թ.), Հոլանդիան (2004թ.), Լեհաստան (2005թ.), Գերմանիան (2005թ.), Վենեսուելան (2005թ.), Լիտվիան (2005թ.), Չիլին (2007թ.), Շվեդիան (2010թ.): Հայոց Ցեղասպանությունը ճանաչել են նաև Վատիկանը, Եվրախորհուրդը և Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդը: