Գրասենյակից՝ անտառ. Էկոբնակավայրերի առավելություններն ու թերությունները
Քաղաքակրթությունից ու ճգնաժամերից հեռացած և էկոբնակավայրերում հաստատված քաղաքացիները «Գազետա.ռու» կայքի ռեպորտաժում պատմել են իրենց նոր կենսակերպի առավելությունների և թերությունների մասին: Պարզվում է, մի քանի տարիներն էլ բավական չեն քաղաքային իրականությունից ամբողջապես կտրվելու և առանց ֆինանսական պատկառելի պահուստի բնության գրկում առողջ ապրելակերպ վարելու համար:
Էկոբնակավայրերում հաստատված ընտանիքները տարադրամ չեն գնում, հեռուստացույց չեն դիտում, չեն վճարում գազի և էլեկտրաէներգիայի դիմաց, իսկ աշխատանքից հետո չեն շտապում խանութներ: Այնուհանդերձ, այստեղ ևս քաղաքից կախվածությունը նկատելի է, հատկապես՝ նորեկների համար:
Դենիս և Եկատերինա Շեշինաները աշխարհով մեկ ճանապարհորդելուց, երկար տարիներ Սանկտ Պետերբուրգում ապրելուց հետո վերջնական որոշում են կայացրել տեղափոխվել Կրասնոդարի երկրամաս: Ընտանիքն իր որոշումը նախապես հիմնավորել էր այն հանգամանքով, որ երջանկությունը դրամի մեջ չէ և որ աշխարհում ամենակարևորը իրերը չեն, այլ երեխաների առողջությունն է, որոնք կդաստիարակվեն առողջ միջավայրում, կսնվեն օրգանական սննդով և կփորձեն առավելագույնս կախված չլինեն համակարգից:
Շեշինաները բնակություն են հաստատել Կրասնոդարի երկրամասի «Զդրավիե» կոչվող ավանում, որտեղ ներկայումս բնակվում է շուրջ 20 ընտանիք: Բնակավայրը ամբողջապես շրջապատված է վայրի բռնությամբ: Նրանք ջուր են վերցնում հորից, էլեկտրականություն ստանում արևային էներգիայով, փայտյա տնակներում տաքանում են վառարաններով, սակայն ինչպես և սովորական բնակարաններում, ունեն համակարգիչ, լվացքի մեքենա, փոշեկուլ, ինչպես նաև կայուն 3G ինտերնետ կապ: Նշվում է, թե էկոբնակավայրերի բնակիչները նախկինում աշխատել են որպես գործարարներ և ձեռնարկատերեր, շինարարները, ուսուցիչներ, նկարիչներ նաև ֆոտոմոդել: Էկոբնակիչների մեծամասնությունն իրեն համարում է ռուս գրող Վլադիմիր Մեգրեյի գաղափարակից և հետևորդ: Վերջինս «Ռուսաստանի զրգուն մայրիներ» («Звенящие кедры России») գեղարվեստական աշխատությունների շարքի հեղինակն է, որն իրենից ներկայացնում է ուսմունք աշխարհից հեռու, մեկուսացած, բնության գրկում ապրելակերպի մասին: Էկոբնակավայրեր հաստատվելուց առաջ նրանք հրաժարվում են մսից, անցնում բուսակերության:
Շեշինաները պատմել են, թե չնայած քաղաքակրթությունից հեռանալու մասին որոշմանը, շատերը շարունակում են գործունեություն ծավալել և գումար վաստակել համացանցով: Նախկին ձեռներեցները սկսել են փոքր բիզնես հիմնել հենց ավանում, կամ վարել հին գործը համացանցի միջոցով: Դենիս Շեշինը պատմել է, թե հնարավորին խանութից կտրվելու իրենց բոլոր ջանքերը դեռևս հաջողությամբ չեն պսակվել: Հողագործությունը, որն հիմնական աշխատանքն է այդ բնակավայրերում, ապահովում է սպառվող սննդի ընդամենը 20 տոկոսը:
Մեկ այլ զույգի՝ Սուդակովների ընտանիքին հաջողվել է փոխել այդ համամասնությունը՝ սպառման ապրանքների շուրջ 70 տոկոսը ապահովելով սեփական աշխատանքի միջոցով: Հիմնական խնդիրն այն է, որ այգիները, որոնք խնամվում են բնակիչների կողմից, նույնիսկ մի քանի տարիների ընթացքում էլ չեն կարող ապահովել անհրաժեշտ քանակությամբ բերքով: Բացի այդ, սեփական այգին ստեղծելու ու խնամելու համար անհրաժեշտ են ֆինանսական միջոցներ, որոնց հայթայթման համար կրկին անհրաժեշտ է վերադառնալ քաղաք: