Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Տրամաբանական հանգուցալուծում էր»: Panorama.am-ի հետ զրույցում ԳԱԱ Գրականության ինստիտուտի տնօրեն Վարդան Դևրիկյանն այսպես գնահատեց այսօր ոստիկանների կողմից Բաղրամյան պողոտայից աղբամանների հեռացման ու պողոտայի երթևեկության վերականգնման գործողությունները: Նա համոզված է, որ այս պահին պողոտան փակելու անհրաժեշտություն այլևս չկար:

«Իմ ըմբռնմամբ, ինչպես և հասարակության, ժողովրդի, իրապես էլեկտրաէներգիայի թանկացումը բոլորին էր հարվածում, ընդհանուր կյանքը կդժվարանար: Դա բերեց նրան, որ ինքնաբուխ ցույց սկսվեց: Քաղաքական որևէ ուժ, կուսակցություն չէր կարող այդքան մարդ հանել, պահել: Հանրապետության նախագահի հայտարարությունից հետո, կարծում եմ, ցույցի շարունակումը, պաշտպանումը տարբեր մարդկանց կողմից, ինքնադրսևորման, ինքնաարտահայտման, կեղծ անուն, հեղինակություն ձեռք բերելու միջոց էր: Մինչ այդ պահը լեզուս կկտրեի, քան որևէ բան կասեի ցույցի մասին: Դրանից հետո էլ չեմ ասել հասարակական կարծիքից վախենալով, բայց անիմաստ էր շարունակելը. ինքնաբուխ շաժում էր, չէր կարելի պարոդիայի վերածել: Ինչ-որ մարդիկ կան, ովքեր անընդհատ ինքնահաստատման համար արյուն են ուզում, քաղաքական դիակների վերակենդանացման համար արյուն է պետք»,- ասաց գրականագետը:

Ըստ նրա, ակցիաների հենց սկզբից նկատելի էր, որ կա ընդդիմության վակուում, ինչն էլ ինքնագործունեության լայն դաշտ ստեղծեց, մինչև նախագահի հայտարարությունը շարժումը գտնվում էր նորմալ մարդկանց, ժողովրդի ձեռքում, իսկ ժողովուրդն իր հավաքական բնազդով երբեք սխալ չի լինում, սակայն երբ արդեն շարժումն անցավ այն մարդկանց ձեռքը, ովքեր ուզում էին ինքնադրսևորվել, վտանգավոր էր:

Վ. Դևրիկյանի խոսքով, բողոքող քաղաքացիները կարող էին նախագահի հայտարարությունից հետո իրենց ակցիան շարունակել Ազատության հրապարակում՝ որոշակի լարվածության օջախ պահելու համար, բայց կենտրոնական պողոտան փակելը, որը հսկայական դժվարություն էր առաջացնում աշխատավոր ժողովրդի համար, արդեն սխալ էր, հրատապ բան էլ չկար, «եթե լիներ, պատրաստ էինք պոստերում էլ մեր երկիրը պահել»:

Վ. Դևրիկյանի կարծիքով, այսօր ոստիկանությունը ճիշտ գործեց. «Եթե նույնիսկ որոշակի ուժ գործադրեր, չեմ ասում ծեծուջարդ, ֆիզիկական բռնություն, նորմալ կհամարեի, քանի որ, ինչպես նշեցի, բողոքը շարունակելու հասարակական պահանջ այլևս չկար»:

«Մտահոգությամբ, ցավով տեսնում եմ, որ այսօր պետական ապարատի, նույն ուժային կառույցների ներկայացուցիչները շատ ավելի բարեկիրթ են, գրագետ, պատրատված, քան նրանք, ովքեր խոսում են հասարակության բարեփոխման մասին»,- ասաց գրականագետը:

Հ. Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Ռուբեն Բաբայանն էլ ասաց, որ եթե առանց որևէ մեկի վնասելու են գործել այսօր ոստիկանները, նորմալ է, իսկ բերման ենթարկվածներն էլ այսպես թե այնպես ազատ կարձակվեն:

«Պարզապես պետք է կարողանալ հաճույք ստանալ հաղթանակներից, այլ ոչ թե պարտություններից: Այդ հաղթանակները չեն նշանակում, որ անպայման պետք է ստորացնել դիմացինին: Նկատի ունեմ՝ եթե կառավարության առաջ որոշակի հարց ես դնում, հաղթանակ դա արդեն որոշակի զիջումն է, եթե հարց չես դնում հրաժարականի, լրիվ իշխանափոխության, այլ պարզապես ուզում ես ստորացած վիճակում տեսնել, ինձ համար այդքան էլ հասկանալի է: Ակտիվիստները, իհարկե, հասան հաղթանակի:

Նախագահի հայտարարությունից հետո արդեն պետք էր այլ քայլերի դիմել, ավելի կազմակերպչական, համակարգային, քանի որ բոլոր դեպքերում չեմ կարծում, որ մեր երկրում միակ պրոբլեմը էլեկտրաէներգիայի սակագինը յոթ դրամով թանկացնելն է:

Առավել կարևոր է ներքին հաղթանակը, երիտասարդությունն իրեն զգաց այս երկրի տերը, նաև ապացուցեց Հայաստանի, այլ երկրների իշխանություններին, որ երկրի տերն է: Շատ կարևոր է, որ ժողովուրդն է տեր կանգնում երկրին, ամուր հիմք է, քան իշխանությունը»,- ասաց արվեստագետը:

Նա մեծ ողբերգություն չի համարում այն, ինչ կատարվեց այսօր:

«Բոլոր դեպքերում հանրային ակցիաների մեջ միշտ կա որոշակի թատերական էլեմենտ: Վատ իմաստով չեմ ասում: Ղարաբաղյան շարժման մեջ ակտիվ էր այդ էլեմենտը, ամեն օր նոր միտք, գաղափարներ, ձևեր էին գալիս: Երբ որ գործողությունը տեղից չի շարժվում, դոփում է տեղում, հանրությունը կորցնում է հետաքրքրությունը, ինչպես այս դեպքում:
Կարելի էր ավելի բարձր մակարդակի վրա կասեցնել, որպեսզի ոչ թե քեզ ստիպեին կասեցնել, այլ ինքդ դա անեիր»,- ասաց Ռուբեն Բաբայանը: