«Ռոմանոս Սարգսյանը իսկական նկարիչ է, որը ձգտում է բացահայտել իր արվեստում հարափոփոխվող կյանքի գաղտնիքները». Ցուցահանդես՝ ՀԱՊ-ում
Նոյեմբերի 5-ին Հայաստանի Ազգային պատկերասրահում կբացվի Ռոմանոս Սարգսյանի (1928 թ. Թբիլիսի-1985 թ)ստեղծագործությունների ցուցահանդեսը: Ռ. Սարգսյանն աշխատել է զանազան ժանրերում, նրա ստեղծագործությունները ռեալիստական արվեստի արժեքավոր նմուշներ են: ՀԱՊ-ում կազմակերպվող ցուցահանդեսը Ռոմանոս Սարգսյանի առաջին պատկերահանդեսն է հայրենիքում: Կներկայացվի հեղինակի ընտանիքի հավաքածուի որոշ մասը: Այս մասին Panorama.am-ին տեղեկացրեցին Ազգային պատկերասրահից:
«Գեղանկարիչ Ռոմանոս Սարգսյանը մոտ անցյալի այն արվեստագետներից է, որ առ այսօր շարունակում է ապշեցնել իր արվեստի վեհությամբ և բարձր վարպետությամբ: Նկարչի բարոյական տոկունությունը դրսևորվել է ինչպես գեղանկարչության, այնպես էլ մանկավարժության ասպարեզում: Երկար տարիներ նա եղել է Գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի պրոռեկտոր, որպես դասախոս բարձր է գնահատել բոլոր իր ուսանողներին, նրանց համարել է վառ անհատականություններ և ապագա գործընկերներ:
Դասավանդումը նրա համար եղել է նույնքան կարևոր, որքան անմիջական ստեղծագործական աշխատանքը: Յուրացնելով Լենինգրադի Գեղարվեստի ակադեմիայի սկզբունքները, Ռ. Սարգսյանը դրանք կիրառել է մանկավարժական գործունեության մեջ: Գեղանկարչական պրոֆեսիոնալ գրագիտության հետ մեկտեղ Ռ. Սարգսյանը ուսանողներից պահանջում էր չանտեսել ստեղծագործության հուզական ազդեցությունը, քանի որ պատկերը կարելի է դիտարկել ոչ միայն գույների և գծերի համադրում, այլ նաև բովանդակային ներազդեցության տեսանկյունից:
Ռ. Սարգսյանը երբեք չի հակադրվել սիստեմին և պաշտոնական արվեստին, չի էլ հարմարվել ղեկավար կարգախոսներին: Իր ողջ կարողությունն ու տաղանդը արտացոլվել է ամեն ստեղծագործության մեջ: Մեր օրերում նրա, մահվանից տարիներ անց պարզ է դառնում նրա էության հատկանշական գիծը. բարոյական բարձր պաթոսը և համոզմունքը, որ յուրաքանչյուր ստեղծագործություն պետք է ունենա ոչ միայն գեղարվեստական, այլև հոգևոր արժեքներ:
Ռ. Սարգսյանի արտասովոր երփնագրային ձիրքը ապշեցնում է իր հզորությամբ: Նա ստեղծագործում էր բնանկարի, դիմանկարի, նատյուրմորտի ժանրերում, շարունակ ներդնելով զգացմունքային և գաղափարային նորույթները: Նրա հայկական կամ ռուսական բնանկարները կարծես թույլ են տալիս դիտորդին ինքնամոռաց խորասուզվել պատկերի մեջ, զգալ ներքին կապերի ամրությունն ու հստակությունը, երախտագիտության զգացմունք են արթնացնում բնության հանդեպ:Եվ որքան էլ սովորական է թվում բնօրինակը, նկարիչն այն դարձնում է բացառիկ, խորհրդավոր և հրապուրիչ: Դրանով է արվեստագետի վարպետությունը` ստիպել հանդիսատեսին աշխարհին նայելու իր սեփական աչքերով: Ռոմանոսին պետք չէին դրա համար ո’չ դրամատիկ կերպարներ, ո’չ դինամիկ գործողություն կամ այլաբանությունների քողարկված լեզու: Նրա աշխատանքները չափազանց բնական են, բայց ամենևին էլ իրականության ուղղակի արտացոլում չեն: Նրա գլխավոր թեման մարդու ներքին աշխարհն է և շրջապատի կապն այդ աշխարհի հետ, նկարիչը դա բացահայտում է իր հզոր երփնագրի միջոցով:
Ռ. Սարգսյանը փորձում է արտացոլել և փառաբանել տիեզերական գեղեցկությունն ու կատարելությունը: Նրա յուրաքանչյուր բնանկար որոշակի հոգեվիճակների արտահայտությունն է:
Նրա նատյուրմորտները բացահայտում են արվեստագետի հիացմունքը բնության կատարելությամբ: Թվում է, Ռ. Սարգսյանի գեղանկարչության տեխնիակական կատարելությունը բավական է հաջողակ համարվելու համար: Սակայն նկարիչը յուրաքանչյուր ստեղծագորության մեջ ձգտում է համաձայնեցնել գեղագիտական ապրումները անհայտության հուզիչ, երբեմն դրամատիկ սպասումների հետ:Առավել ցայտուն է դրսևորվել այդ միտումը նրա դիմանկարներում: Նկարչի համար միևնույն է, ով է նստած իր առջև` հարազատը, թե անծանոթը: Ամեն բնորդի մեջ նա տեսնում է թաքնվածը, և դիտողը հավատում է նրա սուբյեկտիվ մեկնաբանումներին: Այս ամենը հաստատում է, որ Ռ. Սարգսյանը իսկական նկարիչ է, որը ձգտում է բացահայտել իր արվեստում հարափոփոխվող կյանքի գաղտնիքները: Ահա թե ինչու նրա բեղուն տաղանդը և կյանքի ծարավը բացահայտվեցին ոչ միայն կերպարվեստում,այլև պոեզիայում, որի մասին քչերը գիտեն»,-նկարչի արվեստի բնութագրությունը՝ ըստ ՀԱՊ-ի: