Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայ-ադրբեջանական սահմանին և ԼՂ հակամարտության գոտում ստեղծված լարված իրավիճակի, ինչպես նաև այս հարցով միջազգային հանրության արձագանքի վերաբերյալ panorama.am-ը զրուցեց ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ, ԱԺ ֆինանսավարկային և բյուջետային հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Գագիկ Մինասյանի հետ:

-Պրն Մինասյան Ձեր կարծիքով, միջազգային հանրության և ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների արձագանքը համարժե՞ք է ստեղծված իրավիճակին:

-Ամենամեղմ պատասխանը, որ կարելի է տալ այս հարցին, դա այն է, որ այդ արձագանքը բացարձակ անհամարժեք է: Ըստ էության, մենք հերթական անգամ ականատես ենք լինում Բաքվի կողմից բանեցվող շանտաժի, ընդ որում` ոչ միայն հայկական կողմի, այլև միջազգային հանրության նկատմամբ: Ադրբեջանը օրը ցերեկով իրականացնում է կանանց սպանություն, շփման գծից բավական հեռու գտնվող ուսումնական կենտրոնի վրա ականանետային հարձակում, որի արդյունքում զոհվում և վիրավորվում են բազմաթիվ մարդիկ: Եվ այս պայմաններում միջազգային հանրությունը լռում է: Սակայն այդ նույն միջազգային հանրությունը չափազանց ակտիվ է, երբ ադրբեջանական սուլթանատը իր երկրի ներսում ընդդիմության նկատմամբ ճնշումներ և կտտանքներ է բանեցնում: Եվ դա բնական է, քանի որ իրականացվող քայլերը բնորոշ են սուլթանական բռնապետությանը: Սակայն, երբ այդ նույն բռնապետությունը գնդակոծում է խաղաղ բնակչությանը, սպանում է կանանց և երեխաներին միջազգային հանրությունը պապանձվում է: Փաստացի ստացվում է, որ նրանք տեղի են տալիս ադրբեջանական կողմի շանտաժին: Ցավոք նույնը կարելի է ասել ԼՂ հակամարտության խաղաղ կարգավորման գործընթացում միջնորդական առաքելություն իրականացնող կառույցի` Մինսկի խմբի մասին: Մինսկի խմբի վերջին հայտարարության մեջ բավական ուշագրավ դրվագներ կային: Հայտարարության մեջ մասնավորապես արձանագրվում է, թե իրենք չեն կարող ասել, թե հակամարտող կողմերից որն է մեղավորը, որովհետև շփման գծում բացակայում են համապատասխան տեխնիկական սարքավորումներ, որոնց միջոցով հնարավոր կլինի պարզել հրադադարի ռեժիմը խախտող կողմին: Սակայն, երբ Մինսկի խումբը առաջարկում է տեղադրել այդ սարքավորումները, հայկական կողմը մշտապես համաձայնվում է դրան, իսկ Ադրբեջանը` մերժում: Այս առաջարկը հերթական անգամ հնչել է նաև հիմա, ինչին հայկական կողմը, հավատարիմ մնալով իր դիրքորոշմանը համաձայնում է, իսկ Բաքուն` դեռևս լռում: Իմ խորին համոզմամբ գլխավոր խնդիրն այն է, որ որևէ մեկը չի ասում, որ եթե ադրբեջական կողմը «ավանդույթի համաձայն» մերժի այդ առաջարկը, ապա կա՞ն արդյոք Բաքվի հանցավոր ձեռքը բռնելու այլ մեխանիզմներ: Այս հարցադրումը առաջ չքաշելով, ՄԽ-ն ըստ էությամբ խրախուսում է ադրբեջանական կողմի լկտի պահվածքը: Եվ հայկական կողմի այն տեղին հայտարարությանը, թե իրավիճակի զարգացման ողջ պատասխանատվությունը մնում է ադրբեջանական կողմի վրա, մենք պարտավոր ենք ավելացնել, որ ստեղծված իրավիճակում իր պատկառելի մեղքն ունի նաև միջազգային հանրությունը: Միջազգային կառույցները փաստացի չեն իրականացնում իրանց ամենակարևոր գործառույթը` չեն սանձահարում պատերազմը սանձազերծողին:

-Պրն Մինասյան, ստեղծված իրավիճակում, ինչպիսի՞ն պետք են լինել հայկական կողմի քայլելը, և արդյո՞ք այս պահին արվում է առավելագույնը մեր դիրքերի պահպանման և ամրապնդման համար:

-Իհարկե: Թե՛ երկրի ղեկավարը, և թե՛ պաշտպանության նախարարը հանդես եկան անդրբեջանական կողմին և միջազգային հանրությանը ուղված հստակ և շատ խիստ հայտարարություններով: Այս օրերին ընթացող ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի շրջանակում մեր երկրի արտաքին գերատեսչության ղեկավարը բազմաթիվ հանդիպումներ է անցկացրել միջազգային կառույցների և տարբեր երկրի ներկայացուցիչների, այդ թվում` մի քանի անգամ ԵԱԽՀ ՄԽ համանախագահ երկրների ներկայացուցիչների հետ և բարձրացրել այս հարցը: Դիվանագիտական կառույցներից բացի, մեր խորհրդարանական դիվանագիտության ներկայացուցիչները ևս արծարծել են այս հարցերը: Սակայն միջազգային հանրության կողմից կարծես թե կիրառվում են երկակի ստանդատներ: Երբ հարցը վերաբերում է ադրբեջանական ընդդիմության նկատմամբ խայտառակ վերաբերմունքին, ապա ցուցաբերվում է պատշաճ ակտիվություն: Սակայն երբ հարցը հասնում է ՀՀ և ԼՂՀ բնակչության նկատմամբ իրականացնող ահաբեկչությանը, ականատես ենք լինում քար լռության: Այստեղ, ըստ էության, խախտվում է Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի երեք հիմնարար սկզբունքներից` ուժի կամ ուժի սպառնալիքի բացառման սկզբունքը: Ադրբեջանը անընդհատ խախտում է այդ կարևորագույն սկզբունքը և միջազգային հանրությունը մատը մատին չի խփումը Բաքվին իր տեղը մատնանշելու համար: Հենց սա է պատճառը, որ եթե դեպքերը զարգանան չափազանց անբարենպաստ ուղղությամբ, դրա համար թիվ մեկ պատասխանատուն կլինի հենց միջազգային հանրությունը: Կարծում եմ հայկական կողմը պետք է շարունակի իր ակտիվ դիվանագիտական գործունեությունը այս խնդրի վրա միջազգային հանրության ուշադրությունը սևեռելու գործում` պնդելով, որ նման հանցավոր վերաբերմունքը հղի է ողջ տարածաշրջանում իրավիճակի ապակայունացմամբ: