Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայ ժողովրդի այսօրվա սերնդի կյանքում արցախյան շարժումն ունեցավ մեծ նշանակություն, որովհետև ավարտվեց ազատագրական պայքարի հաղթանակով. փետրվարի 23-ին ՀՀ ԳԱԱ-ում «Արցախը Հայոց պետականության համար պայքարի քառուղիներում» միջազգային գիտաժողովի ժամանակ այս մասին նշեց ԳԱԱ նախագահ, ակադեմիկոս Ռադիկ Մարտիրոսյանը: Նրա խոսքով՝ այդ կարևոր հաղթանակն ամբողջ աշխարհում բարձրացրեց մեր ժողովրդի արժանապատվությունը:

Մարտիրոսյանը նշեց՝ Արցախյան շարժման մեջ մեծ դեր ունի նաև մտավորականությունը, որովհետև մտավորականությունը ծանոթացրեց ժողովրդին այն պատմությանը, այն կարևոր խնդիրներին, որոնք առկա էին մեր պետականության կառուցման հարցերում:

ԵՊՀ ռեկտոր Արամ Սիմոնյանը նշեց՝ թշնամու ատամները փշրվել են և փշրվելու են, որովհետև անսասան է հայ ժողովուրդը, միասնական՝ իր ազատության ձգտման մեջ:

«Զարմանալ կարելի է, թե ինչպես են միջազգային մի շարք ատյաններում մի նժարի վրա դնում մեզ՝ հայ ժողովրդին, որ իր ազատության համար է պայքարում, և հարևան ժողովրդին, որի ծննդյան հենց սկզբից արյունարբու քաղաքականությունը, արյան խմելու, հարևանին ճնշելու, ոչնչացնելու ձգտումը իր էությունն է կազմել»,- ասաց նա: Սիմոնյանը նշեց՝ արցախցին եկավ ապացուցելու, որ այդ արյունարբու ձեռքը ինքը կարող է կտրել, հայ ժողովուրդը եկավ՝ ապացուցելու, որ այդ արյունարբու ձեռքը կարող է չեզոքացնել, ոչ միայն իր, այլև մյուս ժողովուրդների գլխից:

«Բարեհոգի վերաբերմունքով ազատություն չենք կարող ձեռք բերել և պահպանել, մենք պետք է մշտապես հիշենք, որ միայն զենքով, ուժեղ բանակով, ուժեղ դաշնակիցներով և միասնությամբ ենք կարողանալու հասնել մեր իղձերի կատարմանը»,- նշեց Սիմոնյանը:

ՀՀ ԳԱԱ պատմությանն ինստիտուտի տնօրեն Աշոտ Մելքոնյանն անդրադարձավ մեզանում տեղ գտած մի կարծիքի՝ որ մենք դարեր շարունակ պետականություն չենք ունեցել:

«Ցավոք, այս ամենը մենք վերածել ենք դասագրքային «ճշմարտության», խնդիրն այն է, որ խոսքը իրականում ոչ թե համահայկական պետականության մասին է, որը դարեր շարունակ բնականաբար բացակայել է մեզանում, պետականությունը բոլոր դեպքերում անթեղված տարբերակով այս կամ այն դրսևորումն ունեցել է հայ իրականության մեջ, և այդ բեռը շատ հաճախ տարել են տարածաշրջանային իմաստով մեր հայրենիքի տարբեր հատվածները»,- ասաց նա:

Խնդիրն, ըստ Մելքոնյանի, այն է, որ շատ դեպքերում տեղայնական բնույթի պետականությունը մեզանում ընկալվել է որպես անջատողականություն, որպես հայկական պետականությունը տրոհող իրողություն, և գուցե հենց դա է պատճառներից մեկը, որ այդ տեսակ պետականությունները մոռացության են մատնվել, և շեշտը դրվել է կենտրոնական պետականության իրողության վրա:

Մելքոնյանը նշեց՝ հենց դրանից ելնելով է, որ սխալմամբ սկսել ենք խոսել դարեր շարունակ հայոց պետականության բացակայության մասին, հանգամանք, որից մեր հարևանները մշտապես օգտվել են: