Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հետխորհրդային տարածքը Ռուսաստանի համար մշտական խնդիրների աղբյուր է: 2018 թ.-ին առաջատարներն էին Հայաստանը, Բելառուսը, Վրաստանը, Մոլդովան և Ուկրաինան։ Յուրաքանչյուր երկրի հետ Կրեմլն ունի սրության տարբեր մակարդակի հակամարտություններ. կարևոր չէ, նրանք Մոսկվայի հետ դաշինքում են, ինչպես Մինսկը, թե նրա բացահայտ հակառակորդը, ինչպես Կիևը: 2019 թվականին այս հինգ երկրների հետ հարաբերություններում ապահովված է նոր սկանդալների առաջացումը»,-այս մասին գրում է Kommersant պարբերականն ու առանձին անդրադառնում երկրներից յուրաքանչյուրի հետ հարաբերություններին։

Հայաստանի վերաբերյալ պարբերականը գրում է, որ մայիսին Նիկոլ Փաշինյանը վարչապետի աթոռը վերցրեց Սերժ Սարգսյանից՝ զբաղեցնելով նրա տեղը։

Նշվում է, որ նախկինում Հայաստանի սահմաններից դուրս գրեթե անհայտ քաղաքական գործչի դաշնակիցը դարձավ փողոցը, որի աջակցությամբ պարոն Փաշինյանը հասավ Երևանի քաղաքապետի պաշտոնում իր մարդու ընտրությանը, իսկ այնուհետ նաև արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների՝  «Իմ Քայլը» դաշինքով հեշտությամբ հսկայական տարբերությամբ հաղթելով մյուս մրցակիցներին։

«Նիկոլ Փաշինյանի կողմից կազմակերպված «թավշյա հեղափոխությունը» ստիպեց ողջ աշխարհին քարտեզի վրա փնտրել այդ երկիրը ու պարզել, թե ինչ է այնտեղ կատարվում»,-գրում է կայքը։

Իշխանության անարյուն փոփոխությունը բարձր գնահատեց Արևմուտքը։ Ամերիկյան Time ամսագիրը Նիկոլ Փաշինյանին շնորհեց «ժողովրդավարության խաչակիր» կոչումը, իսկ բրիտանական The Economist-ը Հայաստանը ճանաչեց տարվա երկիր՝ կրկին ժողովրդավարական առաջընթացի համար։

«Ռուսաստանի համար ևս Նիկոլ Փաշինյանը դարձավ 2018թ.-ի գլխավոր քաղաքական գործիչներից մեկը, թեկուզ առանց կոչումների։  Իհարկե, ժողովրդավարությունն այստեղ կապ չունի։ Ռուսական իշխանությունները զգուշորեն հետևում էին հայկական հեղափոխությանն ու նրա առաջնորդին։ Եվ գրեթե առաջին անգամ ժամանակակից պատմության մեջ Մոսկվայի արձագանքը, որը մշտապես բացասաբար է ընդունում ցանկացած բողոքի շարժումներ իր կամ հարևանի տարածքում, եթե ոչ բարյացկամ, ապա հաստատ չեզոք էր»,-գրում է կայքն ու վկայակոչում ՌԴ ԱԳՆ հայտարարությունը, որում ասվում էր, որ հավատարիմ են երկու երկրների ժողովուրդների շահերից բխող բազմակողմ փոխշահավետ ռուս-հայկական համագործակցության և դաշնակցային համագործակցության ամրապնդման ու զարգացման համար համատեղ աշխատանքների շարունակմանը։

Այս հայտարարությունն արվում է այն ժամանակ, երբ Նիկոլ Փաշինյանը, հենվելով իրեն աստվածացնող փողոցի վրա, հալածում էր նախկին ռեժիմին։ Նշվում է, որ վարչապետի պաշտոնում ընտրվելուց հետո Մոսկվայի համար սկսվեցին տհաճ անակնկալները. նոր իշխանությունների կողմից  2008թ-ի մարտի դեպքերի հետաքննությունը, մեղադրանք առաջադրվեց «Կրեմլի համար ոչ օտար անձանց»՝ նախկին նախագահ ու Պուտինի անձնական ընկեր Ռոբերտ Քոչարյանին և այդ պահին ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Յուրի Խաչատուրովին։  Հետաքննությունը, ինչպես գրում է կայքը, հանգեցրեց Ռուսաստանի հետ լուրջ առճակատման։ Մոսկվան Խաչատուրովի հետապնդումը համարեց դաշինքին հասցված դիտավորյալ հարված, բայց Նիկոլ Փաշինյանը կիրառեց նախկին իշխանությունների դեմ մարտավարական փորձը՝ ոչ մի քայլ hետ, հետ կանչեց Խաչատուրովին ու պահանջեց նրա փոխարեն այդ պաշտոնում Երևանից մեկ այլ անձի նշանակում։ Սա ընդլայնեց հակամարտության կողմերին, Բելառուսը հայտարարեց թափուր տեղը զբաղեցնելու իր իրավունքի մասին ու ստացավ աջակցություն, բացի Հայաստանից։ Այս կադրային հարցը չհաջողվեց լուծել անգամ 2018թ.-ի դեկտեմբերի 27-ին ՌԴ նախագահ Պուտինի ու Փաշինյանի հանդիպումից հետո։ 

«Անկախ նրանից, թե ինչպես կավարտվի ՀԱՊԿ նոր գլխավոր քարտուղարի նշանակման պատմությունը 2019թ.-ին՝  Մոսկվայում պարոն Փաշինյանի վերաբերյալ վերջնականապես ձևավորվեց անհարմար գործընկերոջ կերպար, ումից կարելի է սպասել ինչ ասես։ Բարդ հարաբերությունների հաստատումն էլ դարձավ Պուտինի կողմից Նիկոլ Փաշինյանի ամենավատ քաղաքական թշնամի Ռոբերտ Քոչարյանին ուղղված ամանորյա շնորհավորանքը, որով Պուտինը կալանքի տակ գտնվող ընկերոջը մաղթել էր «առողջություն, կայունություն ու ոգու տոկունություն»»,-գրում է Kommersant-ը։