Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Մեկ Հայաստան» կուսակցության քաղխորհրդի անդամ Վլադիմիր Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.

«Կարող եմ ենթադրել , որ Սահմանադրական դատարանի որոշման վերաբերյալ խոսում է նույն սահմանադրական դատարանի հայտնի անդամ -դատավորը, սակայն քաղաքականապես կաշկանդված լինելու հանգամանքը ստիպում է անել մեկ վերապահում` վիզուալ առումով Դուք տեսնում եք ԱԺ նախագահին: Այսպիսի հայտարարության քաղաքական անհրաժեշտության և հիմնավորման սպառողը` Վարչապետն է, սակայն Դուք` նորից տեսնում եք ԱԺ Նախագահին: Իշխանության թևերի տարանջատում կա՜ ,չկա՜ դա վաղուց որևէ մեկին չի հետաքրքրում:

Աժ-ն Սահմանադրական դատարանի որոշման առումով քաղաքական դիրքորոշման իրավունք ունի՜ , թե չունի՜ դա ևս կարևոր չէ, կարևորը այն է, որ բոլորը համոզված և վստահ լինեն,որ «Հայաստանը` ժողովրդավարության բաստիոն է և վերջ»:

Հիմա ամենակարևորը` ԱԱԾ տնօրենի և ոստիկանապետի պաշտոնների համար կսահմանվեն պատգամավորի թեկնածուին ներկայացվող պահանջները. խորհրդարանն առաջին ընթերցմամբ ընդունել է նախագիծը: Այդ նախագծով առաջարկվում է ոստիկանության պետի և ազգային անվտանգության տնօրենի պաշտոնները հանել համապատասխանաբար ոստիկանության պաշտոնների և ազգային անվտանգության մարմինների ծառայողների պաշտոնների անվանացանկերից՝ ներառելով դրանք քաղաքական պաշտոնների անվանացանկում:

Արդյունքում առաջարկվում է՝
1. ազգային անվտանգության ծառայության տնօրենի եւ ոստիկանության պետի պաշտոնները համարել քաղաքական պաշտոն
2. այդ պաշտոններում նշանակվող անձանց համար ևսվ սահմանել պատգամավորի թեկնածուին ներկայացվող պահանջները:

Մինչդեռ Ազգային անվտանգության ծառայության տնօրեն կարող էր նշանակվել ազգային անվտանգության մարմինների այն ծառայողը, ով մինչև նշանակումը զբաղեցրել էր ազգային անվտանգության մարմինների ծառայողների բարձրագույն խմբի պաշտոն կամ առնվազն 3 տարի զբաղեցրել էր գլխավոր խմբի պաշտոն և ուներ գնդապետից ոչ ցածր կոչում:

Ոստիկանության պետ կարող էր նշանակվել ոստիկանության այն ծառայողը, որը մինչև նշանակումն զբաղեցրել էր ոստիկանության բարձրագույն կամ առնվազն 3 տարի գլխավոր խմբի պաշտոն և ուներ ոստիկանության գնդապետից ոչ ցածր ոստիկանության կոչում:

Այս կարգավորումները գործում էին նաև այն պատճառով ,որ ներքին քաղաքական կյանքում այնուամենայնիվ դերակատարություն ունեցող այս պետական ուժային ինստիտուտները վերահսկելի և քաղաքականապես կաշկանդված դերակատարություն ունենան և այդ հնարավոր դերակատարությունը լիներ հիերարխիկ տրամաբանության մեջ` կախված լինելով բարձրագույն իշխանությունից: Այժմ այն դառնում է ուղղակի` քաղաքական շահի արտահայտմանբ և լոբբինգով: Դեռևս չեմ խոսում գործադիրի ուժային գերատեսչական ղեկավարների ոլորտային մասնագիտական և ծառայողական անհրաժեշտ փորձի, գիտելիքների և այլ գերկարևոր հանգամանքների այլևս անտեսման մասին և հետևությունները թողնում եմ Ձեզ:

P.S .Խորհրդարանական մեծամասնության և փոքրամասնության հեզաճկուն քաղաքական ինկոգնիտո տանգոն գնալով հետաքրքրանում է»։