Հրապարակ. Երբ մամուլը դառնում է իշխանությունների թիվ մեկ թշնամին
«Սա ծայրահեղ իրավիճակ է, որպիսին Հայաստանում դեռ չի եղել»,-այս մասին Հրապարակում տպագրված իր հոդվածում գրել է Սյուզան Սիմոնյանը։
«ԶԼՄների դեմ պատերազմը հայտարարվեց դեռ անցյալ տարի. «Հինգերորդ ալիքի» սեփականատեր Արմեն Թավադյանի ձերբակալությամբ, ապա շարունակվեց Փաշինյանի կնոջ թերթի հայտնի հրապարակումով, որի համար ցանկացած այլ թերթի պարզապես դատի կտային ու կշահեին դատը: «Պատիվ ունե՞մ, թե՞ պատիվ չունեմ», հարցնում է հեղինակը վերնագրում, ապա «բացահայտում» է ԱԱԾ Նախկին տնօրեն Արթուր Վանեցյանի գաղտնի կապերը կայքերի հետ: Կարծես, կայքերի հետ կապ ունենալն անպատվաբեր գործ լինի: Վարչապետի կնոջ թերթը մերկապարանոց պնդում է անում, թե վարչապետի ընտանիքի դեմ հակաքարոզչություն է պատվիրված: Ո՞րն է հակաքարոզչության ու օբյեկտիվ քննադատության սահմանը, չի ասվում, և այս պարագայում ամեն մի նյութ, որտեղ մամուլն իր բնական առաքելությունն է կատարում, այսինքն, քննադատում է կառավարությանը, ընկալվում է որպես հակաքարոզ, հետևապես, ինչոր կեղտոտ բան: Մի քանի լրատվամիջոց այս հրապարակումից հետո ուղղակի թիրախավորվեցին և այժմ ստիպված են աջ ու ձախ բացատրել, որ իրենք ԶԼՄ են, ոչ թե ուղտ կամ ծառայություն մատուցող արջ:
Հաջորդ հարձակումը աուդիտի նշանակումն էր հեռուստաընկերությունների ռեյտինգներ չափող ընկերությունում' «Ադմոսֆերում»:
Ընկերությունն այս, իրոք, մենաշնորհային կարգով է չափումներ կատարում, միաժամանակ հանդիսանալով նաև գովազդի բաշխող, ունենալով նաև փոխկապակցված հեռուստաընկերություններ, որոնք, որպես կանոն, ռեյտինգների առաջին տողերում են: Չափագրողի աուդիտ նշանակելը չէր ընկալվի որպես «Նախկինների» մեդիակայսրության դեմ հերթական քայլ, եթե հակառակ կողմում յուրայիններին ահռելի արտոնություններ չտրվեին: Հանրային հեռուստաընկերությանը, որն առանց այդ էլ բյուջեից մեծ գումարներ է ստանում, ուզում են վերադարձնել նաև գովազդ տեղադրելու իրավունքը: Սերժ Սարգսյանի կառավարման տարիներին այն խլել էին վերջինիցս, «Արմենիայի» համար մրցակցային առավելություն ստեղծելով, և Հանրայինի աշխատանքային պայմանները վատացել էին, չնայած պետբյուջեից գովազդը գերազանցող գումար էին տրամադրում: Այսօր, ահա, Հ1ը կրկին վերադառնում է նախկին դիրքերին' այն իշխանավորների սիրելին է և այս առումով մրցակցությունից դուրս: «Խնդիր է, երբ հեռուստաընկերությունն է իր համար ընտրում քաղաքական ուժ ու սկսում գովազդել այն: Կարծում եմ' նման հեռուստաընկերությունների անուններ բոլորս գիտենք, հիմա անուններ չեմ տա», հունվարի 16ին նշեց Հովհաննես Մովսիսյանը' Աժում հեռուստատեսության և ռադիոյի ոլորտի օրենսդրական բարեփոխումներին նվիրված լսումների ժամանակ, մոռանալով, որ իշխանությունը ևս թաղաթական ուժ է, որն ունի իր «քաղաքական» ԶԼՄները, և այս կոնտեքստում ով ում է ընտրել հարցը զուտ բարոյական է:
Այս իմաստով իրավիճակը հեղափոխությունից առաջ ու հետո նույնն է: Մեկ տարբերություն, թերևս, նախկինում մամուլը ճնշում էին խորամանկ ձևերով, վերահսկողությունը տոտալ էր, բայց ոչ բացահայտ: Արտաքուստ ամեն ինչ բարեհաջող էր, և թեթև ալեկոծումները, «Ա1+»ը փակելը կամ առանձին լրագրողների ծեծել, ճնշելը, գործից հանելը ընկալվում էին որպես ծայրահեղություն, ոչ նորմալ: Այսօր նորման հասարակական պարսավանքն է նրանց դեմ, ովքեր համարձակվում են իշխանություններին ոչ հաճո նյութեր տպել: Այլ կերպ ասած, լրագրողներն առաջվա համեմատ ազատ են, բայց այդ ազատությունը պետք է տեղավորվի միայն մեկ քաղաքական ուժի նախանշած հունի մեջ: Հակառակ դեպքում հայտարարվում ես «բոբո» ու սևերի լրատվամիջոց, որի նպատակը միայն կարող է հակաքարոզչությունը լինել:
Երեկ «Ազատություն» ռադիոկայանի ղեկավար Հրայր Թամրազյանը երեկոյան վերլուծական ծրագրի մեկուկես ժամանոց եթերի մեկ ժամը նվիրել էր «բոբո» ԶԼՄների դեմ պայքարին: Հանրային խորհրդի նախագահ Ստեփան Սաֆարյանը խոսում էր կասկածելի «բլոգային հարթակների» ու կայքերի մասին, ապա ասաց. «Հանրային խորհրդում կա տեղեկատվական անվտանգության հանձնաժողով, այդ հանձնաժողովում լրատվական հոսքերի խնդիրները պետք է դնենք, որովհետև մենք պատասխանատու ենք մեր հանրության ինֆորմացիոն անվտանգության հանդեպ, հանրությունը պետք է պաշտպանված լինի ինֆորմացիոն մանիպուլյացիաներից»: Հետո Թամրազյանը երկարբարակ վերլուծեց վարչապետի կնոջ թերթի հոդվածը պատվի մասին, ապա փորձեց հարցակոխ անել Հեռուստատեսության և ռադիոյի հանձնաժողովի նախագահ Տիգրան Հակոբյանին' լրագրողներին պատասխանատվության կանչելու թեմայով, ու թվաց, թե այսօր Հայաստանում չկա ավելի կարևոր ու մեծ հարց, քան լուրեր տարածողներին պատժելը: Հետաքրքիր զրույց ընթացավ Թամրազյանի ու Հակոբյանի միջև...»
Մանրամասները՝ սկզբնաղբյուր կայքում
Լրահոս
Տեսանյութեր
Արևմտյան Հայաստանի ու արդեն Արցախի հուշարձանները՝ «ցեղասպանված հուշարձաններ»
