Ձեր վստահելի աղբյուրը

Գերմանական և գերմանախոս լրատվամիջոցների մի հատված ավելի է քննադատում Գերմանիայի և ԵՄ կողմից Արևելյան Միջերկրածովյան ճգնաժամի կարգավորման գործընթացը: Այս օրերին գերմանական մամուլում բազմաթիվ հրապարակումներ են հայտնվում Արևելյան Միջերկրական ծովում տեղի ունեցող իրադարձությունների, Թուրքիայի նախագահի շարունակական և անվերջ բանավոր սպառնալիքների, Կիպրոսի ափերի մոտ անցկացվող զորավարժությունների և կողմերի դիվանագիտական ջանքերի մասին, որն ուղղված էկողմերի միջև բախումից խուսափելուն։ Այս մասին գրում է greekcitytimes-ը։

«Ի՞նչ արժե Էրդողանի խաղաղությունը» NTV հեռուստատեսային լրատվական կայքի հոդվածի հարցը, իհարկե, հռետորական է, քանի որ զեկույցի համաձայն, ինչպես Թուրքիայի նախագահը, այնպես էլ ԵՄ-ն և Գերմանիան, կարծես, պատրաստ չեն իրականում գտնել խաղաղ լուծում: Նշվում է, որ Թուրքիայի բռնապետի հրապարակային ելույթները սովորաբար ավարտվում են էվֆեմիզմով, կամ ընդդեմ ԵՄ-ի, կամ ընդդեմ Գերմանիայի։

«Ոչ ոք դրան լավ աչքով չի նայել, բայց մինչ այժմ անհանգստանալու առիթ չկար: Սակայն այսօր Հունաստանի հետ հակամարտությունը այլ բան է: Թուրքիայի նախագահը չի ապրում միայն իր հայտնի վիրավորանքների մեջ, այլ բացահայտ սպառնում է պատերազմով: Նա երդվում է իր հետևորդներով՝ պայքարել Փարիզի և Աթենքի «ագահ ու անգործունակ» վարչապետների դեմ: Նա խոսում է «մեր վկաների» մասին, կարծես թե նա ներկայացնում է 82 միլիոն պատերազմի պատրաստ թուրքերի: Մի՞թե այդպիսի տեսք ունի ԵՄ թեկնածու երկիրը»,- գրում է գերմանացի սյունակագիրը:

Մեջբերվում է գերմանացի պատգամավոր Օզլեմ Դեմիրելի խոսքերը, որն ասում էր․ «Այն, ինչ անում է ԵՄ-ն տարիներ շարունակ, մաքուր երեսպաշտություն է: Մի կողմից քննադատում է Թուրքիայի դերը Լիբիայի հակամարտությունում, մյուս կողմից զինում է նրան: Դրան պետք է վերջ տալ»:

Neue Zürchner Zeitung-ի կիրակնօրյա համարում սյունակագիրը կոչ է անում եվրոպական դիվանագիտությանը՝ օգտագործել Թուրքիայի նախագահի կողմից լավագույնս հասկանալի լեզուն` կոշտ լեզուն:

«Եվրոպական խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելը պահանջում է միերկրածովյան համաժողով անցկացնել ծովային սահմանների, փախստականների և ստորգետնյա հավանական հարստության շահագործման վերաբերյալ: Այնուամենայնիվ, Բրյուսելի գործը կլինի վերջապես իրականացնել Թուրքիայի դեմ ամիսներ շարունակ հայտարարված պատժամիջոցները: Այս տխուր լանդշաֆտի միակ հույսը Ֆրանսիան է: Այն իր նավատորմով աջակցում է Հունաստանին, քանի որ, ինչպես բոլոր ավտորիտարները (առաջնորդները), Էրդողանը հասկանում է միայն կոշտ լեզու»,-գրել է Neue Zürchner Zeitung-ը։