Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Այն, ինչ մենք այսօր ունենք, պատերազմի հետևանք չէ, քանի որ պատերազմն ինքը պատճառ չէ, այլ հետևանք է ուրիշ, ավելի վտանգավոր ու կարևոր պատճառների»,-  «Ձայն հայրենեաց» նախաձեռնության հերթական՝ երրորդ հավաքի ժամանակ իր ելույթում նշեց Գերաշնորհ Տեր Նաթան արքեպիսկոպոս Հովհաննիսյանը:

Նա նշեց, որ միշտ վախ է ունեցել, որ կկորցնենք, բայց երբևէ չի կարծել, որ այսպես կլինի. «Կորցնելու վախն ավելի խորացավ, երբ եկավ մի ժամանակ, երբ տեսա, որ Ավարայրը չի ավարտվել: Միշտ էլ ասում էինք, որ հայոց Ավարայրը շարունակություն ունի, բայց չէինք սպասում, որ հայոց Ավարայրը հենց Հայաստանի մեջ պետք է շարունակվի ոչ թե  արտաքին ոսոխների, այլ մեր ներքին հակառակորդների պատճառով։

Բոլշևիկյան շրջանից հետո եկեղեցու նկատմամբ նման վերաբերմունքներ դժվար թե եղած լինեին: Բայց այդ կազմակերպված գործողությունները եկեղեցու դեմ չէին, այլ հայի անկոտրում ոգու դեմ, որն անհնար էր գերեվարել: Սրա պատճառները ոչ միայն տեղական են, այլ արտաքին»,-ասաց Տեր Նաթան արքեպսիկոպոս Հովհաննիսյանը:

Արքեպիսկոպոսի խոսքով, ճգնաժամային վիճակում հայերն ամենամիավորված են եղել, իսկ այսօր այդ վիճակում միավորված չեն, իսկ խաղաղ վիճակում ահավոր մի բան է կատարվում։
Ըստ նրա, այսօր ժողովրդավարություն և այլ տերմիններով են մեզ ուզում կերակել,  բայց երբ հանում են դիմակը, դա նեոբոլշևիզմ է:

«Եթե լավ ուսումասիրեք, կտեսնեք, որ 1917 թվականը մեկը մեկին համընկնում է 2017-ի հետ, 1918-ը՝ 2018-ի հետ, 1920-ը՝ 2020-ի հետ: Նույն կարգախոսներով, նույն ամենանուրբ տեղին խփելով: Ժողովրդի ամենանուրբ տեղն այն է, եթե մեկը քեզնից լավ է ապրում, ուրեմն գող է, քեզնից է գողանում, ավազակ է ու հանցագործ: Հենց այդպես է կատարվում հեղափոխություն՝ մարդկանց տնտեսական, սոցիալական վիճակը շահարկելով։

Նույնն այսօր այստեղ է՝ հին ես՝ գող ես, նախկին ես՝ հանցագործ ես։ Մեր նորօրյա պատմությունն սկսվում է 2018-ից հետո, և այս ամենը նեոբոլշևիզմի ամենավառ դրսևորումներն են: Բոլշևիկյան հեղափոխությունը սկսվեց եկեղեցու դեմ պայքարով, եկեղեցիներ քանդելով, որովհետև իրենք էին ուզում լինել փրկիչը, ինչպես այսօր ենք տեսնում, թե ովքեր են փրկիչները և ինչպես են փրկում:
Բոլշևիկյան հեղափոխության ժամանակ ժողովուրդը բաժանվեց կարմիրի և սպիտակի, հեղափոխականի և հակահեղափոխականի, լենինիզմի և տրոցկիստների, այսօր կա նիկոլիզմ և սերժռոբականություն»,-ասաց արքեպիսկոպոսը:

Նա հիշեցրեց, որ 1917 թ. հեղափոխությունից 2-3 տարի չանցած, Լենինը սկսեց ՆԵՊ-ը՝ Նոր տնտեսական քաղաքականությունը. «Այսօր էլ մենք սկսում ենք նոր տնտեսական քաղաքականություն, որի հիմքում ընկնելու է երևի թե Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ լավ հարաբերություններ և առևտուր ունենալը»:

Նա կրկնեց՝ պատերազմը չէ մեր այսօրվա վիճակի պատճառը, բոլորը հետևանք են շպարված, գրիմի տակ նեոբոլշիևմի, որը գալիս է  մեր երկրի ապագան քանդելու, որի հետևանքներ են  եղել նաև մեր ապագա սերունդների դաստիարակության և կրթության բոլոր խնդրահարույց կետերով ապագան և այսօրվա մեր վիճակը։

«Եկեղեցին ժողովորդի ոչ թե ձայնի մի մասն է, այլ դարեր շարունակ մեր եկեղեցին եղել է մեր անձայն ժողովրդի ձայնը։ Եկեղեցին երբևէ իր առաքելությունից հետ չի կանգնել։ Մեր եկեղեցին ապրում է իր ժողովրդով, իր հայրենիքով, ապրում է իր հայրենիքի ու ժողովրդի համար՝ անկախ իր զավակների քաղաքական գաղափարներից, անկախ իր զավակների որևէ մեկ հայացքից ու առավել ևս մեզ համար բոլորը մեր հարազատներն են։ Այստեղ է, որ մենք խտրականություն չենք դնում։

Երբ լիբերալներն ու դեմոկրատներն ինձ ասում են՝ հանդուրժողականությունը շատ կարևոր է, ես միշտ ասում եմ՝ եթե դուք անհանդուրժելին կարող եք հանդուրժել, ես չեմ կարող: Անտանելին երբեք չի կարելի տանել, երբեք անհանդուրժելին չի կարելի հանդուրժել: Մենք  իրավունք չունենք արհեստածին, արհեստական ստեղծված բաժանումները մեր ազգի, ժողովրդի մեջ ավելի խորացնենք, թույլ չպետք է տանք, որպեսզի մեր ժողովուրդը դառնա մանր ցեղախմբերի մի միությունը։

Մեր հայոց եկեղեցին այն զնդանն է, որի վրա միլիոնավոր մուրճեր են մաշվել։ Էլի կմաշվեն ու կմաշվեն, բայց զնդանը կմնա կանգուն»,- ասաց Գերաշնորհ Տեր Նաթան արքեպիսկոպոս Հովհաննիսյանը: