Իրավապաշտպան. Ցավոք, մենք չենք տալիս մեր երեխաներին նույնիսկ ամենաանհրաժեշտը
Իրավապաշտպան Զարուհի Հովհաննիսյանը գրում է.
«Արդյո՞ք երեխաները պաշտպանված են և ձևական միջոցառումներով՝ փուչիկներով ու համերգներով կարող ենք փոխհատուցել այն ամենն ինչ անհրաժեշտ է ապահով ու երջանիկ մանկություն ունենալու համար։
Պատասխանս բացասական է, ցավոք մենք չենք տալիս մեր երեխաներին նույնիսկ ամենաանհրաժետը։
Մենք չենք պաշտպանում երեխաների անվտանգությունը, երբ պատերազմի հետևանքով նրանք զոհվում են կամ տեղահանվում։ Հայաստանի սահմանամերձ գոտիներում ապրող երեխաները նույնիսկ ապահով չեն իրենց տներում, խաղահրապարակներում ու դպրոցներում։ Աշխատելով Արցախից տեղահանված կանանց և երեխաների հետ, նրանց աչքերում միայն սարսափ ու շփոթմունք եմ տեսել։ Պատերազմի հետևանքով խախտվել է 23.967 դպրոցականի, 4000-ից ավելի նախադպրոցականի կացարանի, սննդի, կրթության և այլ իրավունքներ։
Մենք չենք կարողանում լիարժեք սնունդ ապահովել մեր երեխաների համար, ըստ ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի և ՀՀ Ազգային վիճակագրական ծառայության «Մանկական աղքատությունը Հայաստանում» համատեղ զեկույցի, Հայաստանում յուրաքանչյուր 5-րդ երեխան թերսնված է, մինչև 5 տարեկան երեխաների 19%-ը թերաճ է, իսկ 10%ը` ծայրահեղ թերաճ։
Աղքատության պատճառով բազմաթիվ երեխաներ դուրս են մնում կրթությունից՝ սոված են, հագնելու շոր չունեն, կա տարրական գրագիտության հետ կապված լուրջ խնդիր մեր երկրում։
Երեխաները ենթարկվում են բռնությունների՝ տանը, հանրային վայրերում, ընդ որում թե՛ անտեսման, թե՛ հոգեբանական, թե՛ ֆիզիկական ու սեռական բռնությունների։ ՀՀ քննչական կոմիտեի 2020 թվականի տվյալներով երեխաների նկատմամբ բռնության 328 քրեական գործ է հարուցվել, որոնցից սեռական չարաշահման 77 դեպք։ Մենք նույնիսկ ունենք ընտանիքում ծեծից սպանված երեխաներ, որոնց չենք կարողանում պաշտպանել, քանի որ ունենք երեխաների պաշտպանության բացարձակապես անարդյունավետ եռաստիճան համակարգ։
Այս իրավիճակում ձևական համերգները, որոնք ուղղակի կեղծ անհոգության շպար են հանդիսանում, ու՞մ են հարկավոր, այն էլ այս ծայրաստիճան լարված, բևեռացված ու անսահման կսկիծով լցված ժամանակահատվածում։
Պետությունը պետք է զգայուն լինի իր հանրության նկատմամբ, որպեսզի ամոքի բոլոր վերքերն ու ապագայի նկատմամբ հույսեր ներշնչի, այլ ոչ՝ շահարկելով փոքրիկներին թաքնվի կեղծիքով լի ուրախություն ցուցադրող միջոցառումների հետևում»։