Ձեր վստահելի աղբյուրը

ՍԴ Աշխատակազմի նախկին ղեկավար Էդգար Ղազարյանը գրում է.

«2021 թվականի օգոստոսի 9-ին Հանրապետության նախագահի աշխատակազմը տեղեկատվություն էր տարածել Արմեն Սարգսյանի արձակուրդ մեկնելու մասին՝ չնշելով ո՛չ արձակուրդի անցկացման կոնկրետ վայրը, ո՛չ էլ ժամկետը։

Կարելի է ենթադրել, որ իր ընտանիքում, այն էլ որոշակի պաշտոններ զբաղեցնելու իրավական պահանջով և կասկածելի օրինականությամբ, միայն Հայաստանի քաղաքացի հանդիսացող Արմեն Սարգսյանն իր արձակուրդը կարող է անցկացնել հարազատ վայրերում, հարազատների միջավայրում, հնարավոր է Մեծ Բրիտանիայում։ Բայց այդ ընթացքում նախագահի աշխատակազմը պարբերաբար հաղորդագրություններ է տարածում, ինչը վկայում է արձակուրդի շրջանում նրա ակտիվ «աշխատանքային» գործունեության մասին։

Մասնավորապես, արձակուրդում գտնվող նախագահը նշանակել է մի շարք դատավորների, Արմեն Սմբատյանին հետ է կանչել դեսպանի պաշտոնից, փոփոխությունների է կատարել Զինված ուժերում, մի քանի զինվորականի պարգևատրել է պետական պարգևներով, Արարատ Միրզոյանին նշանակել է արտաքին գործերի նախարար։ Այդ ընթացքում Արմեն Սարգսյանը նաև երկու անգամ շնորհավորել է Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսին՝ ծննդյան հոբելյանի առթիվ և ուղերձներ է հղել Կորեայի, Հնդկաստանի նախագաներին և Լիխտենշտայնի իշխանին՝ ազգային տոների, իսկ Ուրուգվայի նախագահին՝ ծննդյան օրվա կապակցությամբ։ Նա նաև շնորհավորել է մեզ՝ Անկախության հռչակագրի ընդունման օրվա առիթով։

Հայաստանի նախագահին իր պաշտոնական պարտականությունների կատարման համար հատկացված է նստավայր Բաղրամյան 26 հասցեում։ Նա իր պարտականությունները պետք է կատարի իր նստավայրից, որի պահպանման համար ամեն տարի պետության կողմից միլիոնավոր դրամների գումարներ են ծախսվում։ Նախագահական կայքում տեղադրված հրամանագրերի տակ դրված է Հանրապետության նախագահի ստորագրությունը։

Հիմա մի պահ կարելի է հասկանալ, թե ֆիզիկապես դա ինչպես է տեղի ունեցել։ Մի գուցե նախագահի աշխատակազմը փաստաթղթերը պատրաստել և էլեկտրոնային փոստով ուղարկել է արտերկրում գտնվող նախագահին, նա էլ առավոտյան արթնացել, լոգանք ընդունել, տնային խալաթով մոտեցել է համակարգչին, ծանոթացել է մամուլին և աշխատակազմից ուղարկված պետական կարևորություն ունեցող փաստաթղթերին, բացել է դրանք, տպել, ստորագրել ու հետ ուղարկե՞լ։ Եթե նախագահը կարող է այպիսի ռեժիմում աշխատել, ապա էլ ի՞նչի համար է արձակուրդ գնում կամ առհասարակ նստավայր պահվում։ Նա կարող է տանից աշխատել՝ իր հարազատ երկրից՝ առանց Հայաստանում ապրելու տհաճությունը զգալու, որից փախչելու ոչ մի առիթ բաց չի թողնում։ Ի դեպ, նա գրեթե այդպես պաշտոնավարել է Լոնդոնում Հայաստանի դեսպան աշխատած ժամանակ՝ խուսափելով դեսպանատուն այցելելուց։

Օտար երկրից որոշումներ կայացնող Հանրապետության նախագահի պարագայում նաև հարց է առաջանում, թե որ երկրի իշխանությունների կամքի և ճնշման տակ է ստորագրում այս կամ այն որոշումը կամ փաստաթուղթը։

Միայն պատկերացնել կարելի է, թե հանգստի ընթացքում նման ինտենսիվ աշխատող նախագահը ինչեր կարող է անել և ինչեր է անում աշխատանքի սովորական ռեժիմում։

Հ․Գ․ 20-րդ դարի վերջում հայ ժողովրդին հաջողվել էր կերտել երկու անկախ պետություն։ 21-րդ դարում դրանցից մեկի նախագահը վերածվեց սովորական խեղկատակի, մյուսը՝ անդեմ, անիմաստ, նույնիսկ վտանգավոր մի ձրիակերի»։