Ձեր վստահելի աղբյուրը

Իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանը գրում է․

«Երեկվա գրառումս բազմաթիվ մեկնաբանությունների առիթ դարձավ։ Ուղղակի զարմանալի է, թե պարզ, հասկանալի միտքը ինչպիսի «խորը» ենթադրությունների է բերում։

Այս գրառմամբ պատասխանում եմ բոլոր ընդդիմախոսներիս, եթե իհարկե, գոնե այս անգամ հասկանան։
-Իմ գրառման մեջ ես որևէ կողմնորոշում ունեցող ուժի նկատմամբ, լինի այն արևմտամետ, թե ռուսամետ համակրանք չեմ հայտնել։ Արձանագրել եմ մի պարզ , տրամաբանական հարց՝ եթե օտարերկրյա, արևմտամետ գործիչը կարող է Հայաստանում զբաղվել քաղաքականությամբ, ապա ինչու՞ նույն օտարերկրյա , բայց ռուսամետ գործիչը չի կարող։ Եթե այս պարզ արձանագրման մեջ տրամաբանություն չեք տեսնում, խնդրում եմ հեռացեք իմ ընկերների ցանկից և հետևեք ձեր պաշտելի քարոզիչներին։

-Գրառման մեջ հատուկ շեշտել էի, որ երբևէ Անդրանիկ Միհրանյանի կողմնակիցը չեմ եղել։ Եվ հանկարծ , Գարիկ Մելքոնյանը, «խորը» եզրակացության է հանգում․ «Ինչ փոխվեց, որ այժմ նման պահանջով հանդես չեք գալիս? Այն ժամանակ սխալ էիք , հիմա ճիշտ?»։

Ի՞Նչ ասես․․․ 2005թ․ Ղրղստանի հեղափոխությունից հետո,  Անդրանիկ Միհրանյանը հեռուստատեսությամբ հայտարարեց, որ Ղրղստանը պետք է բաժանել Ղազախստանի և Ուզբեկստանի միջև։  Պատկերացնում էի, , նաև հետո  իմացա, թե սա ինչ զայրույթ էր առաջացրել Ղրղզստանում։ Իհարկե , չեմ ընդունում Անդրանիկ Միհրանյանի տեսակետներն,  այնպես,  ինչպես չեմ ընդունում Արա Պապյանի տեսակետները։ Պա՞րզ է։ Թե՞ ձեզ համար անհասկանալի է արևմտամետ կամ ռուսամետ չլինելը։

-Բացատրեմ, ինձ համար անընդունելի են բոլոր տեսակի կողմնորոշումները։ Մենք ոչ թե մտածում ենք Հայաստանի հզորացման և ըստ իրավիճակի դաշնակիցներ ունենալու մասին, այլ ելնելով անձնական շահերից դառնում ենք կամ ռուսական կամ արևմտյան կողմնորոշումների գերի։ Հիշենք, որ Բագրատունյաց թագավորությունն ընկավ արևմտամետ Վեստ Սարգիսի ջանքերի շնորհիվ։

Արևմտամետության պատճառով 1920թ․ կորցրեցինք Կարսը։ Ռուսամետության պատճառով,1921թ․ կորցրեցինք Արցախը։ Այսօր էլ արևտամետության պատճառով կորցնում ենք Արցախը, հետո ․․․Այսօր արևմտամետություն նշանակում է թրքամետություն։ Այսօր ռուսամետները ցանկանում են Հայաստանը տեսնել Միութենական պետության մեջ, արևմտամետները՝ թրքահպատակ Հայաստան։ Ես դեմ եմ երկու տարբերակներին»։ 

Այնուհետև Իշխանյանը շարունակում է գրել իրավիճակի շուրջը հաջորդ գրառմամբ. 

«Քպ-ի նախընտրական կարգախոսն էր․ «Կա ապագա կա»։ Անկախ այն բանից, թե քպ-ին  ով ինչպես էին վերաբերում , ամեն դեպքում, բոլորի կողմից այն ընկալվում էր, որպես դրական տեսլական։ Բայց , արդյո՞ք , «ապագա» բառի իմաստը միայն դրական է։

Հետևողականորեն սպասարկելով, ժամանակին իրենց հավաքագրած օտար ուժերի գործակալներն իրենց տերերին, սրանք Հայաստանը տանում են դեպի, այո՛ ապագա, այն է ապագա վերացում։ Բրյուսելյան հանդիպման արդյունքների մասին շատերն ասում են, որ Արցախի հարցում «նշաձողն» իջեցվել է։ Ո՛չ, «նշաձողը» չի իջեցվել, այլ ՝ վերացել է, իջել է Հայաստանի տարածքային ամբողջության «նշաձողը»։
Ո՞րն է լինելու սրա շարունակությունը, կամ Հայաստանի, հայ ժողովրդի ապագան։

Այս ամենը հանդուրժելու դեպքում մեզ սպասվում է ասորիների ճակատագիրը, կամ ապագան։ Ողջ պատմական Հայաստանի տարածքում , որտեղ տեր-տիրական կլինեն թուրքերն ու ադրբեջանցիները, էթնիկ հայերը կբնակվեն մի քանի գյուղերում, ուր կայցելեն այլ երկրներից, այսօր սփյուռքահայ կոչվող էթնիկ հայերը, մեր «բարեկամ», «հայասեր» եվրոպացիները, հումանիտար օգնություն կբերեն, էթնոգրաֆիական ուսումնասիրություններ կանեն, թեզեր կպաշտպանեն։

Այս ամենի դեմն առնելու համար պետք է ապստամբել․․․Վաայ, մոռացել էի, միայն խաղաղ ձևով, օրենքի սահմաններում, չէ՞ որ մենք քաղաքակիրթ, բռնություն, ատելության խոսք մերժող ժողովուրդ ենք»։