Ձեր վստահելի աղբյուրը

Սպանված զինվորի ու նրա թաղման մասին հիմա շատերը գրում են ֆեյսբուքում ու մեղադրում լրատվամիջոցներին, առանց անվանելու հատկապես որին, անհարկի կրքեր բորբոքելու, սարսափազդու կադրեր ցուցադրելու, ոչ նպատակային ու ընդամենը հուզառատ նյութեր հրապարակելու մեջ:

Ու որպես օրինակ «շեյրում» այն լրատվամիջոցների այդ հոդվածները, ովքեր իրենց թույլ են տվել ոչ կոռեկտ լինել: Այսինքն` լրատվամիջոցները, որ նպատակ ունեին մեջբերված լինել ու շատ կարդացված, այսպիսով հասնում են իրենց ուզածին:

Այնինչ` հակառակը պիտի լինի: Չպիտի ջուր լցվի այն ջրաղացին, որը չենք ուզում, որ իր «ալյուրն» աղա:

Ընդհանրապես` ես դեմ եմ թացը չորին խառնելուն: Մեղադրելիս ընդհանրացվում են բոլորը, «շեյրելիս» իրենց նպատակին են հասնում էթիկան խախտողները:

Եթե ժամանակին ԶԼՄ-ն հասարակություն դաստիարակելու գործառույթ ուներ, բառիս լավ իմաստով, ապա ժամանակն է, որ հասարակությունը վերադարձնի իր պարտքը` ընթերցողը չպետք է խրախուսի այն նյութերի բազմացումը, որոնց հետ ինքը համաձայն չէ:

Սա նաև բնական կլինի:

Այսօր կրկին օրվա «քվեն» բերողը դատական գործերով ու այլ անուն հանած, դերասանուհին է: Շրջեք ֆեյսբուքում` շատերը, կամ, արդեն գնալով բոլորը, կոչ են անում չգրել այդ դերասանուհու մասին, հիշեցնում են սկանդալային նյութերը, փաստերը ու ամոթանք են տալիս դրանք կրկնողներին: Ինչ խոսք` մի մասը միամտորեն ու անկեղծորեն, մյուս մասը առիթից ուրախացած: Դնում են իրենց էջերում այն լրատվամիջոցների հոդվածների լինկերը, ովքեր գրել են նրա մասին:

Ըստ վերնագրի` առաջինները ուտում են «կուտը», երկրորդները «կուտ» տվող են:

Իհարկե` հոդվածիս առաջին օրինակը ամենևին չի սազում դնել մնացած օրինակների կողքին, սակայն հավատացնում եմ` ամեն ինչ կապակցված է: Գոնե` շատ բան:

Գայթակղությունը էրոտիկով հագեցած նյութեր գրելու բավական մեծ է: Դրանք կարդացվող են: Լրատվամիջոցը, որ զիջում է ու գրում է այդպիսի նյութեր, դնում է նման նկարներ, լրախեղդ է անում «ով ում երբ ինչու և ինչպես էրոտեց» տեսքի ու բովանդակության թարգմանած, վերցրած, հնարած կամ լսած հոդվածներով, հնարավորություն է ունենում բարձրացնել իր ռեյտինգը:

Ինչո՞ւ բարձրացնել ռեյտինգը:
Ասում են` որովհետև գովազդատուները սիրում են բարձր ռեյտինգ ունեցողներին ու նրանց են տալիս իրենց գովազդները: Հայտնի է` գովազդը գումար է, գումարը` ավելի որակյալ ու հիմնավոր նյութ: Մեխանիզմը պարզ է: Սակայն էլի պատճառներ կան: Ասենք` լրատվական կուլիսներում գլուխ գովելը` իմը քոնից բարձր է:

Կամ` կա բարձր ռեյտինգի պատճառ, որ տեխնիկական է: Դե գիտեք, գաղտնիք չէ` «կտտոցները» նյութերին: Ինչպես անելն էլ շատ լավ կիմանաք: Ստացվում է` պիտի ծախսել գումար, ապահովել կտտոց, բարձր ռեյտինգ ձեռք բերել ու, բացի գլուխ գովելու հնարավորությունից, նաև գովազդատու ունենալ:

Չե՞ք կարծում, որ փակ շրջան է:
Որ լրատվությունը, հասարակական խնդիրները, դրանք շատ ու բարձր տարածելը չորրորդական տեղում են այսօր: Կարծում եմ լավ էլ գիտեք: Այլապես լուրերի հեղինակային իրավունքի հարցը չէր առաջ գա:

Սա դեռ շատ ջուր կքաշի: Հաջորդիվ կանդրադառնամ հեղինակային նյութերի թեմային, խնդիրներին, օրենքին, բայց ինչ եմ ուզում առայժմ ասել. Գովազդատուների խնդիրը շուտվ մեջտեղից դուրս կգա: Ես հավատացած եմ` լուրջ գործարարը լուրջ լսարան կփնտրի, ոչ թե, մեղմ ասած` էրոտիկասեր: Եթե, իհարկե, էրո-առարկաներ չի արտադրում:

Լրատվական ճաշակ. Սա պիտի դարձնել օրվա խնդիրը, հարցը ու նպատակը, ոչ թե ռեյտինգը, որ այսօր, համաձայնեք, ոչինչ ասող է:

Չհաշված, որ ասում է վերը թվարկվածը: