Ձեր վստահելի աղբյուրը

Գեղանկարիչ Սուրեն Խորենյանի հույսը երիտասարդ սերունդ է, ով, նրա համոզմամբ, ժամանակի ընթացքում կփոխի Հայաստանում վարվող և մշակութային քաղաքականությունը, և մեր մշակույթն էլ ավելի կբարձրացնի: Իսկ թե՝ ինչո՞ւ է նման կարծիքի, ինչպե՞ս է տեսնում հայ արվեստի զարգացումը և այլ հարցերի վերաբերյալ նրա  հետ զրուցել է Panorama.am-ը:

-Պարոն Խորենյան, ո՞ւր է գնում այսօր հայ գեղանկարչությունը, ենթարկվո՞ւմ է այն որևէ ազդեցության:
-Փառք Աստծո, գլխավոր այն է, որ մեր արվեստը չի կորցնում իր ազգային դեմքը, դիմագիծը: Ունենք գեղանկարիչներ, ովքեր կրթություն են ստանում դրսում, ապրում և աշխատում են այլ երկրներում, բայց մեր ազգային ավանդույթներին, մտածելակերպին շարունակում են հավատարիմ մնալ: Իհարկե, զարգանում է գեղանկարչությունը: Միշտ ուրախ եմ ու պատվով եմ ման գալիս դրսում, քանի որ մեր գեղանկարիչները, քանդակագործներն իրենց վարպետությամբ շատ բարձր դիրքերում են գտնվում այլ երկրների հետ համեմատած: Մնում է, որ այդ ամենը դուրս գա մեր երկրի սահմաններից և ճանաչեն մեզ: Սա էլ կամաց-կամաց կլինի, ունենք երիտասարդ սերունդ, ովքեր անհամեմատ ուժեղ են:

-Արվեստի քննադատությունն ի՞նչ մակարդակի վրա է գտնվում մեզ մոտ:
-Այսօր բուհերում բացվում են ֆակուլտետներ, որտեղ պետք է պատրաստվեն արվեստի քննադատներ: Կամաց-կամաց սկսում են հասկանալ քննադատների դերը: Այսինքն, ապագայում այս ոլորտում էլ զարգացում ենք սպասում: Արվեստի քննադատությունը դրական ազդեցություն կարող է ունենալ մեր արվեստի զարգացման վրա, քանի որ ինչպես դրական, այնպես էլ բացասական կարծիքները շատ կարևոր են ցանկացած արվեստագետի համար:

-Պարոն Խորենյան, ինչպե՞ս եք տեսնում այսօր մեր արվեստի ոլորտում առկա խնդիրների լուծումը: Հայաստանում վարվող մշակութային քաղաքականությունը կարո՞ղ է լուծել այս  բնագավառում առաջացած խնդիրները, մարտահրավերները:
-Այսօր, այսօրվա քաղաքականությամբ լուծում չեմ տեսնում: Բայց ընթացքը, կարծում եմ, լավ է լինելու. ինքնըստինքյան, մեր աճող սերունդն իր բանիմացությամբ, զարգացվածությամբ, դրսում սովորելու ընթացքում ձեռք բերած կարողությունների շնորհիվ կարող է բերել մշակույթի դաշտի զարգացում: Նրանք սկսում են ավելի լավ ճանաչել աշխարհի արվեստը, մեր արվեստը: Այս ամենը կնպաստի, որ մեր արվեստը վաղն ավելի բարձր մակարդակով ներկայացվի: Այսօր սահմանները բաց են, շատ է շփումը դրսի աշխարհի հետ: Գնում ու տեսնում են, թե Պարթենոնում ու Թաջ Մահալում ինչպիսի մաքրություն է, ինչպես են դրսում հարգում իրենց մշակույթը: Այս ամենն, իհարկե, թողում է իր հետքը: 10-15 տարի առաջ ոչ ոք իր տանը կտավներ չէր կախում, իսկ այսօր հակառակ պատկերն է:

-Պետության կողմից պատվերներ ստանո՞ւմ եք և ի՞նչ հաճախականությամբ եք կարողանում ցուցադրել Ձեր աշխատանքները հանրությանը:
-Հայաստանում արդեն 11 ցուցադրություն ենք ունեցել, նույնքան էլ դրսում: Կարևորն այն է, որ ցուցահանդեսների այցելուների մեծամասնությունը երիտասարդներ են: Խորհրդային տարիներին հիմնական պատվիրատուն պետությունն էր, իսկ այսօր անհամեմատ քիչ են լինում պետական պատվերները: Հիմա ավելի շատ են մասնավոր պատվերները: Բայց միտում եմ տեսնում, որ պետությունը կամաց-կամաց սկսում է պատվերներ անել, քանի որ կգա մի պահ, որ պետությունը կզգա մեծանուն նկարիչներին պատվերներ տալու ու գեղագիտական մեծ արժեք ներկայացնող կտավներ ունենալու անհրաժեշտությունը:

«ՄԱՐԴԸ ԱՐՎԵՍՏԻՑ ՆԵՐՍ ՈՒ ԴՈՒՐՍ» շարքի նախորդ հրապարակումները`

Արվեստագետ. Այստեղ մարդ չի ուզում լուսավորվել

Երիտասարդ քանդակագործ. Նորարարությունը դեպի անկում է տանում համաշխարհային արվեստը

Լիլիթ Պիպոյանը քննադատների լռությունը վախկոտություն է համարում

Ազգային, դասական արվեստ քարոզողները փորձում են երկարացնել Հայաստանի կյանքը. ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Սեդրակ Երկանյան

«Մեր մշակույթն ընկել է կապիկությունների հետևից». ռեժիսոր Վահան Խաչատրյան

Մեր հասարակությունում կա մի տեսակ, որ ամաչում է իր ազգային արվեստից. «Ակունք» ազգագրական համույթի խմբավարը մտահոգված է

Լալա Մնացականյանը՝ հակամշակութային քաղաքականության ու բլոճային մտածողության մասին

Սոնա Ազարյան. Հայկական բեմում ես ավելի եմ հուզվում 

Գ. Գինոսյան. Ազգային մշակույթը մարդկանց չի հետաքրքրում, քանի որ չի հետաքրքրում պետական կառույցներին