DW. Ադրբեջանն ու մյուս թյուրքախոս երկրները անորոշության մեջ են ռուս-թուրքական հարաբերությունների մասով
«Ռուսաստանի կողմից Թուրքիայի դեմ պատժամիջոցների սահմանումից հետո միջինասիական հետխորհրդային երկիրների ղեկավարները և Ադրբեջանը ստիպված են ընտրություն կատարել, թե ում հետ են լինելու: Ինչ վերաբերվում է ռուսական Թաթարստանին և Բաշկիրիային, ապա նրանք առանձնակի ընտրություն էլ չունեն: Մոսկվան նրանց արդեն հրամայել է արագ կարգով դադարեցնել կապերը թյուրքական մշակույթի միջազգային կազմակերպության հետ, որի գլխամասը Անկարայում է»,- գրում է Իվան Պրեոբրաժենսկին՝ «DW»-ի ռուսական ծառայության էլեկտրոնային կայքում հրապարակված հոդվածում։
Նրա դիտարկմամբ՝ թե Թուրքիան և թե Ռուսաստանը 1990-ականներից ի վեր չեն դադարեցրել մեկը մյուսի վրա ճնշումներ գործադրել՝ պայմանավորված թյուրքական գործոնի նկատմամբ գերակայության հասնելու և վերահսկողություն սահմանելու հետ:
«Մոսկվան նյարդային կերպով է արձագանքել Անկարայի ու միջինասիական երկրների՝ Ղազախստան, Ղրղզստան, Թուրքմենստան և Ուզբեկստան, միջև սերտ կապերին, էլ չասած Ադրբեջանի և Թուրքիայի՝ «մեկ ազգ, երկու պետություն» ռազամավարական մոդելով համագործակցությանը»,- գրում է հոդվածագիրը:
Նույնիսկ այն ժամանակ, երբ Մոսկվան այս երկրների վրա ազդեցության մեծ լծակներ ուներ, ռիսկի չէր դիմում նրանց Ռուսաստան, թե՞ Թուրքիա ծանր ընտրության առաջ կանգնեցնել: Բայց հիմա, ըստ հոդվածի՝ իրավիճակը փոխվել է:
«Ադրբեջանից և միջինասիական երկրների ղեկավարներից Մոսկվան ակնհայտորեն սպասում է, որ ընտրություն կանեն հօգուտ հետխորհրդային ինքնության: Պատրա՞ստ են հետխորհրդային երկրները նման ընտրության. ակնհայտորեն՝ ոչ, նրանցից ոչ մեկ պատրաստ էլ չէր նման բարձր ինտենսիվության կոնֆլիկտի Ռուսաստանի և Թուրքիայի միջև»,- գրում է հեղինակը:
Քաղաքագետի դիտարկմամբ՝ բոլորովին վերջերս թվում էր, թե ԵՄ-ի հետ կռվելով և Թուրքիայի հետ հարաբերությունները փչացնելով Ադրբեջանը թեքվում է Ռուսաստանի կողմ: Ըստ քաղաքագետի, նույնիսկ խոսակցություններ էին տարածվել ռազմական համագործակցության մասին և Ադրբեջանին ԵԱՏՄ էին հրավիրում:
«Հիմա Բաքվի իշխանությունները բարեհաճությամբ հյուրընկալում են Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարարի Մեվլութ Չավուշօղլուն, լսում նրա դատողություններն այն մասին, որ Լեռնային Ղարաբաղը պետք է հետ վերադարձվի Ադրբեջանի կազմ: Ավելին, ադրբեջանական իշխանությունները իրենց միջնորդությունն են առաջարկում: Նրանք պատրաստ չեն միանշանակորեն պրոռուսական դիրքորոշում ցուցաբերել, բայց դա նաև չի էլ նշանակում, որ Իլհամ Ալիևի ռեժիմը պատրաստ է անցնել Էրդողանի կողմը»,- գրում է հեղինակը:
Ըստ նրա, Թուրքիայի հետ իրենց տնտեսական կապերը վտանգելուն պատրաստ չեն նաև Ղազախստանը, Թուրքմենստանը, Ուզբեկստանը և Ղրզստանը, իսկ Ղազախաստանի՝ ԱՄԿ-ի անդամ դառնալն էլ Ռուսաստանին պետք է հուշի, որ այդ երկիրը դժվար միանա հակաթուրքական պատժամիջոցներին:
«Հետխորհրդային տարածաշրջանում Ռուսաստանի գործընկերները փորձում են ժամանակ շահել՝ իրենց հետագա քայլերը մտածելու համար: Կրեմլի աշխարհաքաղաքական ամբիցիաները բավարարելուն հակված չեն, ուստի միջոցներ են գտնում Մոսկվայից հեռու մնալու համար՝ բայց զգուշանալով նրա հետ այնպիսի հակամարտության մեջ մտնել, ինչպես Թուրքիան»,- եզրափակում է հոդվածագիրը:
Լրահոս
Տեսանյութեր
«Հավերժի ճամփորդներ». Զոհված տղաների պատմություններն ու երազանքները՝ առցանց ցուցադրությամբ
