Ձեր վստահելի աղբյուրը

Առավոտյան ժամը տասից  հանրապետության մարզերից ու մայրաքաղաքի տարբեր շրջաններից Կենտրոնական հավաքակայան են գալիս զինակոչիկներին տեղափոխող ավտոբուսները: Զինակոչիկները նախ շարվում են շարահրապարակում, ապա շարժվում ռազմաբժշկական հանձնաժողովի մասնաշենք՝ վերջին բուժզննում անցնելու:

Համազգեստը ստանալուց հետո էլ նորակոչիկները  հավաքվում են բակում, ծանոթանում տարբեր շրջաններից եկած տղաների հետ, իսկ մի քանի րոպե հետո արդեն ընկերացած ջերմ զրուցում են ամեն մեկն իր բարբառով:

Արմեն Հակոբյանը Դիլիջանից է, Ամերիկյան համալսարանի ուսանող: Ծառայելու է Արցախում: «Բարձր տրամադրությամբ եմ գնում և հուսով եմ, որ ծառայությունս լավ կանցնի: Եղբայրս նույնպես ծառայել է Արցախում, մասնակցել է ապրիլյան մարտական գործողություններին ու դա ինձ մոտ ոգևորություն է առաջացրել»,- ասում է Արմենը: 

Նրա խոսքերով՝ ծնողները համեմատաբար հանգիստ են բանակ ճանապարհել. «Իհարկե շատ հուզված էին, բայց, կարծես թե, հարմարվել են, արդեն երկրորդ տղային են բանակ ճանապարհում»:

Նորակոչիկներին էլ Արմենը ցանկանում է, որ հպարտ լինեն, դուխները չգցեն ու  կենտրոնանան միայն ծառայության վրա: «Մենք պետք է հետևենք մեր ավագ եղբայրների օրինակին, որոնք շատ դժվարություններ տեսան, պատերազմի միջով անցան, բայց չերկնչեցին: Մենք իրենց հաստատ հուսախաբ չենք անի, պետք է հայրենիքի իսկական զինվոր դառնանք ու պատվով ծառայենք»,- ասում է նորակոչիկը:

Հարություն Աղաջանյանը նույնպես Տավուշի մարզից է, Նորաշեն գյուղից:  Վենետիկի պատրիարքարանի Աստվածաբանական  համալսարանն ավարտելուց հետո վերադարձել է հայրենիք իր պարտքը կատարելու ու ծառայելու Հայոց Բանակում:

Փիլիսոփա, աստվածաբան Հարությունը չի կարծում, որ իր համար դժվար կլինի, ասում է՝ եթե լավ ես տրամադրված, ապա ամեն ինչ հարթ կանցնի: «Կարծում եմ՝ մայրիկիս համար էլ դժվար չի լինի, մայրս արդեն սովոր է իմ բացակայությանը, գրեթե 10 տարի դրսում եմ ու  վստահ եմ, որ մայրս այս փորձությունն էլ կհաղթահարի»,- ասում է Հարությունը:

Նա մեկ տարի սովորելու է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանում, երկու տարի էլ որպես սպա՝ ծառայելու է Արցախում:  

«Իմ ցանկությունը մեկն է, որ միայն խաղաղություն լինի: Իհարկե մենք շատ լավ գիտենք, թե ում հետ գործ ունենք, բայց ցանկացած պահի պատրաստ ենք խաղաղություն պարտադրել»,- ասում է փիլիսոփա Հարություն Աղաջանյանը: