Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայկական ավիացիայի պատմության թանգարանը Մշակույթի նախարարության կողմից ներառված չէ թանգարանների ցանկում այն դեպքում, որ ճանաչված է արտասահմանյան մի շարք ավիակազմակերպությունների, օդանավակայանների և ոլորտին վերաբերվող թանգարանների կողմից, և անունը զետեղված է օտարալեզու մի քանի կատալոգներում:

Ինչպես Panorama.am-ի լրագրողի հետ զրույցի ժամանակ հայտնեց ՀՀ Քաղաքացիական ավիացիայի պատմության թանգարանի զարգացման պատասխանատու Ռազմիկ Գասպարյանը, նա անձամբ երկու անգամ դիմել է Մշակույթի նախարարություն` թանգարանը ցանկում ներառելու խնդրանքով, սակայն որևէ պատասխան չի ստացել: «Ես նույնսիկ հրավիրել եմ նախարար Հասմիկ Պողոսյանին` թանգարանների միջազգային օրվա կապակցությամբ, սակայն կրկին արձագանք չեմ ստացել», - ասաց նա: Միաժամանակ Մշակույթի նախարարությունից հաստատեցին այն, որ Հայկական ավիացիայի թանգարանը ներառնված չէ թանգարանների ցանկում, քանի որ այլ գերատեսչության թանգարան է և ենթարկվում միայն ՀՀ Կառավարությանն առընթեր Քաղաքացիական ավիացիայի վարչությանը:

ՀՀ Քաղաքացիական ավիացիայի վարչության վարչական շենքից շուրջ 150 քառակուսի մետր տարածք զբաղեցնող Հայկական ավիացիայի պատմության թանգարանը հիմնադրվել է 1998 թվականին` հենց Ռազմիկ Գասպարյանի նախաձեռնությամբ, ընդ որում պաշտոնապես հիմնադիրը չի համարվում թանգարանի տնօրեն, այլ միայն` թանգարանի զարգացման պատասխանատու: Բացի Ռազմիկ Գասպարյանից, ինչպես տեղեկացրեցին ՀՀ Քաղաքացիական ավիացիայի վարչությունից, որևէ այլ հաստիքային աշխատող թանգարանի վրա գրանցված չէ:

«1998 թվականին թանգարանը զբաղեցնում էր Թռիչքային ծառայության շենքի մոտ 40 քառակուսի մետր մակերեսով սենյակ, իսկ երբ լուծարվեցին Հայկական ավիաուղիները, Քաղացիացիայի վարչության գործող պետ Մովսիսյանի նախաձեռնությամբ այն տեղափոխվեց այս նոր տարածքը», - ասաց նա:

Նշենք, որ թանգարանը գտնվում է «Զվարթնոց» օդանավակայանի հարևանությամբ: «Շատ անգամ կարծիքներ են հնչել, որ նման թանգարանը պետք է գործի մայրաքաղաքում, բայց կիրառական առումով, գտնում եմ, որ հարմար է հենց օդանավակայանի մոտ գտնվելը», - նշեց Ռ.Գասպարյանը: Նա նաև տարակուսանք հայտնեց, որ բոլոր եվրոպական երկրները ունեն քաղավիացիայի նմանատիպ թանգարան, ընդ որում` մայրաքաղաքից դուրս, օդանավակայանների տարածքում, բացի այդ` գրանցված են իրենց պաշտոնական թանգարանների ցանկում, իսկ «Հայկական ավիացիայի պատմության թանգարանը մատնված է Մշակույթի նախարարության անուշադրությանը»:

Ռ.Գասպարյանի խոսքով` թանգարանն անտեսված է նաև տեղական ավիաընկերությունների կողմից: Նա նշեց, որ չի բողոքում թանգարանի ֆինասնավորումից կամ կենցաղային պայմաներից, սակայն հայկական ավիացիայի միակ թանգարանի հանդեպ նման վերաբերմունքը վիրավորական է:

«Աջակցությունը գալիս է միայն Քաղավիացիայի վարչությունից: Այս ամենը, ինչ ստեղծվել է, էպիզոդիկ ֆինանսավորման արդյունք է: Մեծ աջակցություն է եղել անհատ օդարչուներից, որոնք անշահախնդրորեն համալրել են մեր հավաքածուն, ֆինանսական նվիրատվություն են արել», - նշեց մեր զրուցակիցը: Նա նաև դժգոհեց, որ Մշակույթի նախարարության կողմից համապատասխան կարգավիճակ չունենալու պատճառով հնարավոր չէ թանգարան արտասահմանյան հյուրեր ընդունել, քանի որ, լինելով Քաղավիացիայի վարչության տարածքում, մուտք գործելու համար հատուկ թույլտվություն է պետք:

Թանգարանում ներկայացված է հայկական ավիացիայի պատմությունը` սկսած 1902 թվականից. ներկայացվում են թռիչք կատարած հայ առաջին օդաչուները, որոնք ծառայության մեջ էին ֆրանսիական, ամերիկյան, ռուսական և այլ օդային ուժերում, Հայաստանի առաջին հանրապետության և Խորհրդային Հայաստանի, ներկայիս Հայաստանի հայտնի օդաչուները:
Այն ունի լուսանկարների բացառիկ հավաքածու, ներկայացված են մի շարք ինքնաթիռների փոքր նմուշներ, տարբեր օդուժերի զգեստներ, հայազգի անվանի օդաչուներին, հայկական ավիացիային վերաբերող գրականություն: Ստեղծված են Հայրենական Մեծ պատերազմում մասնակցած հայ օդաչուներին, Արցախյան ազատամարտի մասնակիցներին, 1988 թվականին` Էջմիածնի մոտ վթարի ենթարկված հարավսլավական ինքնաթիռին նվիրված տաղավարները:

«Մենք չունենք տարածքի, կահավորման, սպասարկման որևէ խնդիր, դրա մասին հոգում է Քաղացվիացիայի վարչությունը, բայց լավ կլիներ մի փոքր ֆինանսավորում` սպասարկման համար, մի քանի հաստիքներ, իսկ ամենակարևորը` տեղական ավիաընկերությունների և Մշակույթի նախարարության պատշաճ ուշադրությունը», - նշեց Ռազմիկ Գասպարյանը: