Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայաստանում թվային հեռուստատեսության ենթակառուցվածքները ստեղծվել են դեռևս նախորդ տարվա հունիսին, Հայաստանի ողջ տարածքում այսօր առկա  է թվային հեռարձակում՝ զուգահեռաբար անալոգային հեռարձակմանը: Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց  «Հայաստանի հեռուստատեսային և ռադիոհաղորդիչ ցանց» ՓԲԸ գլխավոր տնօրեն Գրիգոր Ամալյանը:

Նա նշեց, որ անընդհատ հնչում է միևնույն հարցը՝ «այդյո՞ք հնարավոր չէր խուսափել հեռուստատեսության թվայնացումից, առկախել գործընթացը կամ իրականացնել ավելի ուշ», ապա տվեց հարցի պատասխանը. «Թվայնացման գործընթացը հայաստանյան ներքին պրոցես չէ: Հայաստանը հայեցողաբար ինքն իր համար չէր որոշել, որ պետք է անցում կատարել հեռարձակման մի ձևից մեկ այլ ձևի: Թվայնացումը շոշափում է ոչ միայն պետության հեռահաղորդակցության  ոլորտում գործող կազմակերպության, նաև ուղղակիորեն քաղաքացիների շահերը, քանի որ գործընթացի ընթացքում ստիպված լինում են ծախսեր:

Ինչո՞ւ Հայաստանը չէր կարող խուսափել թվայնացման գործընթացից:

Աշխարհում տեխնիկական զարգացումների ոլորտում միասնական կարգավորում կա,  հատկապես այն տեխնիկական ոլորտներում, որոնք կապված են որևէ տեսակի հեռարձակման հետ, քանի որ այս գործընթացում ներգրաված են  բազմաթիվ մասնակիցներ՝ սկսած ռադիոէլեկտրոնային միջոցներ արտադրող ընկերություններից, նրանց համար դետալներ արտադրող կազմակերպություններից, մինչև բուն հեռարձակողներ:

2006 թվականին հեռահաղորդակցության միջազգային կոմիտեն, որը կոորդինացնում է հեռարձակման ողջ ոլորտն ամբողջ աշխարհում՝ սկսած արտադրություն, արդյունաբերություն, ընդհուպ մինչև կարգավորումներ, սահմանել էր հստակ ժամկետ թվայնացման գործընթացի ավարտի համար, մյուս կողմից արդեն իսկ մշակել էր տեխնիկական ստանդարտներ, տեխնիկական միջոցներ: Դժվար թե որևէ տեղ գտնվի 2015 թվականի արտադրված  անագոլային հեռուստաընդունիչ սարք, քանի որ 2015 թվականին աշխարհում չի արտադրվել անալոգային հեռուստացույց, անալոգային հաղորդիչ, տեխնիկական միջոցներ»:

Այսինքն, ըստ Գ.Ամալյանի, եթե Հայաստանը չհամապատասխանեցներ իր գործողությունները համաշխարհային  գործընթացների հետ, կլիներ մի իրողություն, որ Հայաստանի  քաղաքացին այլևս չէր կարողանա վաճառքի կետերում ձեռք բերել անալոգային  հեռուստացույց, իրենք՝ որպես հեռարձակող կազմակերպություն, չէին կարողանա պահպանել և շահագործել  հաղորդիչ կայաններ, քանի որ  նրանց համար դետալները, պահեստամասերը, հաղորդիչ կայաններն այլևս հանվել էին արտադրությունից. «Այս մասով մենք ունեինք պարտադիր պահանջ և այլընտրանք գոյություն չուներ երկրաձագելու անալոգային հեռարձակումը»:

Միաժամանկ նա նշեց, որ Հայաստանում ստիպված եղան փոքր ինչ երկարաձգել անալոգային հեռարձակման անջատումը, թեև միջազգային բոլոր պայմանավորվածություններով, ժամանակացույցով սահմանված էր անալոգայինի անջատումը 2015 թվականի հունիսին:

«Հաշվի առնելով մեր սոցիալ-տնտեսական որոշ առանձնահատկություններ, հատկապես սոցիալապես անապահով մեր քաղաքացիներին պետության կողմից անվճար կարգով ընդունիչ սարքեր տրամադրելը, մենք հնարավորինս երկարաձգեցինք անալոգային հեռարձակման անջատումը մինչև 2015 թվականի վերջ: Սակայն մինչ օրս անջատված չէ մեկ պատճառով՝ մինչև բոլոր անապահով քաղաքացիները նման սարքեր ստանան»,- ասաց Գ.Ամալյանը: