Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ամերիկյան հասարակական կարծիքի ուսումնասիրման American Enterprice Institute-ի փորձագետներից, Մայքլ Ռուբինը, ով նաև Պենտագոնի նախկին աշխատակից է, իր հոդվածում անդրադարձել է Թուրքիայում տեղի ունեցող իրադարձությունների ֆոնին այդ երկրում ռազմական հեղաշրջման հավանականությանը:

«Իրավիճակը Թուրքիայում լավ չէ և ավելի է վատանում: Խնդիրը միայն անվտանգության համակարգի խախտումը չէ՝ ահաբեկչական ակտերի շարքով: Պետական պարտքը հնարավոր է դեռ վերահսկելի է, սակայն մասնավոր պարտքն արդեն հսկողությունից դուրս է, տուրիզմի ոլորտը ազատ անկման մեջ է, իսկ ազգային արժույթի անկումն էլ ազդել է յուրաքանչյուր քաղաքացու գնողունակության վրա: Ընտրությունների արդյունքներն էլ ցույց են տալիս, որ նախագահ Էրդողանը վերահսկողությունից դուրս է: Նա ձերբակալում է ընդդիմադիրներին, աջ ու ձախ փակում է մամուլը և խելագար սուլթանի կամ ամբիցիոզ խալիֆի հակումներով հսկայական պալատ է կառուցում»,- գրում է հոդվածագիրը:

Շարունակելով, հոդվածագիրը գրում է, որ Էրդողանը նույնիսկ սպառնալիքներ է տեղում երկրի սահմանադրական դատարանի հասեցին, զուգահեռ Թուրքիայում աճում է կոռուպցիան, Էրդողանի որդուն փողերի լվացման մեջ կասկածելու համար փնտրում է իտալական ոստիկանությունը:

«Նույնիսկ Էրդողանի կուսակիցներն են շշնջում այն մասին, որ Էրդողանի մոտ պարանոիա է սկսվել, որը թուրք պաշտոնյաների պնդմամաբ, այնքան է խորացել, որ Էրդողանը ցանկանում է իր նստավայրը հակահրթիռային համակարգերով պաշտպանել»,- գրում է Ռուբինը:

Վերջինիս դիտարկմամբ, թուրքերը և հատկապես թուրք զինվորականությունն արդեն գիտակցում է, որ Էրդողանը երկիրը կործանման ճանապարհով է տանում: Ըստ հեղինակի, չնայած Էրդողանը իր կառավարման տարիներին արել է ամեն ինչ զինվորականությանը երկրի կառավարումից հեռու պահելու համար, սակայն ներկա վիճակը ցույց է տալիս, որ նրանց վերադարձը ավելի քան հավանական է: Այս համատեքստում հեղինակը նաև նկատում է, որ եթե Թուրքիայում զինվորական հեղաշրջում տեղի ունենա, ապա ԱՄՆ կառավարությունը կաշխատի նոր ռեժիմի հետ:

Ավելին, ըստ հեղինակի, Եվրոպան և միջազգային կառույցների հետ աշխատելու հնարավորություն թուրք զինվորականությունը նույնպես ունի, եթե քննարկման հարց դարձնի քաղաքական բանտարկյալներին ազատ արձակումը, փակված լրատվության միջոցների վերաբացումը և իրենց տերերին հանձնելը: Հեղինակը չի բացառում նաև քրդերի հետ համագործակցությունը:

«Դժվար թե ամերիկյան կամ եվրոպական հանրային կարծիքը համակրի Էրդողանին կախաղան հանելու գաղափարին, բայց Էրդողանի մասնակցությամբ կոռուպցիոն սկանդալների շուրջ աղմակահարույց դատավարություններին կհետևի, իսկ Էրդողանն էլ իր պալատից դուրս միայնակ կմնա, ինչպես Սադամ Հուսեինը՝ իր սեփական դատի ժամանակ»,- գրում է հեղինակը: