Ձեր վստահելի աղբյուրը

Տարիների ընթացքում հայ հասարակությունը Ռուսաստանի մասին իր պատկերացումներում իդեալական պատկեր էր ստեղծել, և նեղանում է, երբ իրականությունը չի համապատասխանում իր կողմից ստեղծած այդ պատկերացումներին: «Մեդիա կենտրոն»-ում «Լարվածություն հայ-ռուսական հարաբերություններում և քաղաքացիական ընդվզում» թեմայով քննարկման ժամանակ նման կարծիք հայտնեց Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը:

«Այսօր շատ կարևոր է, որ մենք պրագմատիկ տեսակետից նայենք հայ-ռուսական հարաբերություններին և ի վերջո հասկանանք, որ ինչքան էլ մենք նրա հետ միասին ընդգրկված լինենք չաշխատող կառույցներում,  դեռևս չի նշանակում, որ մենք Ռուսաստանի կողմից կստանանք անվտանգության, տնտեսական զարգացման և այլ լավ բաների երաշխիքներ»,-ասաց Բ. Նավասարդյանը:

Նրա խոսքով, այդ երաշխիքները կլինեն միայն  այն պարագայում, երբ երկու երկրները կունենան իրավաբանորեն պարտավորեցնող պատասխանատվություններ:

«ՀԱՊԿ-ն այդպիսին չէ: Այն երկկողմանի չէ: Եթե լինեին իրավաբանական ավելի հստակ ձևակերպումներ, ապա խնդիրն այլ կլիներ»,-ասաց Նավասարդյանը:

Նա ընդգծեց, որ Ռուսաստանը ունի իր շահերը, և Հայաստանը պետք է համագործակցի այդ երկրի հետ միայն այն դեպքում, երբ շահերը համընկնում են. «Եթե կան հակասություններ, ապա պետք չէ ձևացնել, որ մենք համագործակցության հնարավորություններ ունենք»:

Քննարկման մասնակից Քաղաքական և միջազգային հետազոտությունների կենտրոնի ղեկավար Աղասի Ենոքյանն էլ ընդգծեց, որ յուրաքանչյուր երկիր իր շահերը պետք է առաջ տանի:

«Դուք խոսում եք հասարակության պատկերացումների մասին, բայց ես խոսեմ քաղաքական գործիչների՝ կոնկրետ որոշումներ ընդունողների մասին: Հասարակության մոտ կարող են ինչ-որ իլյուզիաներ լինել, բայց քաղաքական գործիչները կոնկրետ իրավիճակներում հասկանում են, թե ինչ է կատարվում»,-ասաց նա:

Ենոքյանի կարծիքով, վերջին 22 տարիների ընթացքում Հայաստանն անկախության շատ ատրիբուտներ չի զարգացրել. «Առաջին հերթին իշխանությունները: Եթե այդ իշխանություններն ամբողջությամբ իրենց լեգիտիմությունը ստանում էին Մոսկվայից, ուրեմն պարզ էր, որ նրանք պետք է առաջին հերթին այստեղ ռուսական շահերն առաջ տանեին: Բայց 22 տարին հսկայական ժամկետ էր: Ավելի կարճ ժամկետում ջլատված, ուժասպառ Գերմանիան կարողացավ վերականգնվել այնքան, որ սկսեց մի նոր պատերազմ՝ խոսքը 18-39 թվականների մասին է»:

Ենոքյանը պատահական չհամարեց, որ Ռուսաստանի դեմ ընդվզմանը զուգահեռ ընդվզում է տեղի ունենում նաև կոռուպցիայի դեմ:
«Երբ մեզ ասում էին, կոռուպցիան ազգային անվտանգության սպառնալիք է, մեր իշխանություններն ասում էին, մի խառնվեք մեր ներքին գործերին: Տեսեք, թե դա ինչի հանգեցրեց: Սրանք իսկապես միմյանց հետ կապված են: Եթե չլիներ ռուսական հովանոցը, նման կոռուպցիոն իրավիճակ Հայաստանում չէր կարող լինել»,-նշեց քննարկման մասնակիցը:

Քննարկման մյուս մասնակից «Համագործակցություն հանուն ժողովրդավարության» կենտրոնի նախագահ Ստեփան Դանիելյանն էլ նկատեց, որ Հայաստանում ՌԴ դեսպանատան դիմաց բողոքի ակցիա անելու փոխարեն պահանջներ ներկայացվեին ՀՀ իշխանություններին, ավելի լուրջ քայլ կլիներ փակել Հովիկ Աբրահամյանի ճանապարհը, որպեսզի նա չգնար Մոսկվա:

«Ղարաբաղյան շարժումից անցել է 25 տարի, և մենք պետք է կողմնորոշվենք: Պետք է ձևավորենք ազգային իշխանություն»,-ասաց նա: