Ձեր վստահելի աղբյուրը

Դեռ օրեր առաջ ամերիկացի կոնգրեսական Ջեքի Կանչելյան-Սպիրը համոզմունք էր հայտնել, որ Նոր Հայաստանն արժանի է ԱՄՆ-ի ամենալայն աջակցությանը։ Նա նշել էր, որ կոնգրեսականների և գործադիր իշխանությունների մակարդակով քննարկումներ են անցկացնում՝ Հայաստանին «Հազարամյակի մարտահրավեր» ամերիկյան պետական կոռպորացիայի կողմից խոշոր օգնություն տրամադրելու վերաբերյալ՝ միաժամանակ շեշտելով, որ գործընթացը բարդ է և հեշտ չի լինելու այդ խոշոր օգնության վավերացումը ստանալ։

Բարդություններ իրոք ծագեցին, Հայաստանը ծրագրից դուրս մնաց, մինչդեռ եթե «Հազարամյակի մարտահրավեր» ծրագիրը հաստատվեր, մեր երկիրը կարող էր ավելի քան 100 միլիոն դոլարի օգնություն ստանալ։

Գալով ծրագրից դուրս մնալու պաշտոնական հավաստիացումներին՝ հիշենք ՀՀ փոխվարչապետ Արարատ Միրզոյանի այն հայտարարությունը, որ Համաշխարհային բանկը փոխել է Հայաստանի դասակարգումը ցածր-միջին եկամուտներ ունեցող երկրից` բարձր-միջինի, ինչի հետևանքով էլ մեր երկիրը մեխանիկորեն դուրս է մնացել «Հազարամյակի մարտահրավերներ» ծրագրից»:

Պարզելու՝ ամերիկյան կառավարության նմանօրինակ որոշումը միայն տեխնիկակա՞ն դրդապատճառներ ունի, թե պետք է ավելի խորքային հիմնավորումներ փնտրել, Panorama.am-ի թղթակիցը զրուցեց վերլուծաբան Ստյոպա Սաֆարյանի հետ։

Վերջինս նշեց, որ Հայաստանում տեղի ուենցած թավշյա հեղափոխությունը որքան էլ տեղի ունեցավ առանց բռնության, այդուհանդերձ, արտաքին կողմերի՝ նաև ԱՄՆ-ի մոտ նկատվում է զգուշավորություն։

«Զգուշավորություն կա, որովհետև հեղափոխությունն անավարտ է։ Իսկ նման դեպքերում արտաքին դերակատարները միշտ անորոշության մեջ են լինում՝ արդյոք իշխանության եկածները կշարունակե՞ն նախկինների գործլաոճը, կամ կստանձնե՞ն նախկին կառավարության ստանձնած պարտավորությունները, կշարունակե՞ն հավատարիմ մնալ ժողովրդավարական արժեքներին, թե ոչ։ Իհարկե, ՀՀ նոր կառավարությունը թավշյա հեղափոխությունից հետո փորձեց փարատել մտահոգությունները՝ հայտարարելով, որ արտաքին կուրսը մնում է անփոփոխ»,- ասաց մեր զրուցակիցը։

Ստյոպա Սաֆարյանի խոսքով, բնական է, որ ստեղծված իրավիճակում ԱՄՆ կառավարությունը չի շտապի ոչ միայն օգնության ծրագրերում Հայաստանին ներգրավելու, այլև մեր երկրում բիզնես ներդրումներ կատարելու հարցում։

«Երկրորդ խնդիրը Հայաստանի կողմից ինքնիշխան քաղաքականություն վարելն է այս կամ այն ուժային կենտրոնի, այդ թվում՝ Վաշինգտոնի հետ։ ԱՄՆ-ը շարունակելու է հետևել ՄԱԿ-ում Հայաստանի քվեարկություններին, որոշակի ձևաչափերով ՆԱՏՕ-ի զորավարժություններին մեր երկրի մասնակցությանը՝ հասկանալու ՀՀ արտաքին քաղաքականությունն ինքնիշխա՞ն է, թե պայմանավորված է երրորդ երկրի կողմից»,- նշեց վերլուծաբանը՝ շեշտելով, որ Հայաստանը ավելի շատ խնդիր ունի ինտենիսիվ քայլերով ապացուցելու իր պատրաստակամությունը, համոզելու արտաքին ուժային կենտրոններին, որ ունակ է կատարել ստանձնած միջազգային պարտավորությունները։