Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Սահմանադրության որևէ հոդվածի այսպիսի հապճեպության փոփոխելը բնութագրում է գործընթացը՝ որպես անպատրաստ և վերին աստիճանի հասցեական և անձնավորված»,- այսօր լրագրողների հետ զրույցում ասաց ՀՀ մարդու իրավունքների նախկին պաշտպան Լարիսա Ալավերդյանը:

Վերջինիս խոսքով, փորձագիտական հանրության մեջ այդ հապճեպությունն անշուշտ սկսում է ծնել նոր-նոր վարկածներ։

Ալավեդրյանը նշեց, որ առաջ քաշված սահմանադրական փոփոխությունը վերաբերում է անցումային արդարադատությանը, իսկ անցում արդեն իրականացվել է, ուստի դա իրավաբանական առումով նոն սենս է. «Եթե անգամ դա պետք է լավագույն նպատակներին ծառայի, ապա այդ մեթոդն իր մեջ պարունակում է շատ մեծ վտանգներ, և ուղղակի անօրինական է, հակասահմանադրական է։ Եթե նայենք, թե ինչ հիմնավորումներ են բերել իշխանական պատգամավորները, ապա կտեսնեք՝ որևէ իրավական հիմք չկար։ Տեղի է ունեցել քաղաքականացված քննարկում»,- ասաց Ալավերդյանը։

Ըստ նրա, պետք է նաև վերանայվի ԱԺ ամբիոնում հնչեցված տեքստերի բառապաշարը։ Իշխանական պատգամավորները, ըստ բանախոսի, օգտվում են Փաշինյանի կողմից առաջ քաշված բառապաշարից. «Այդ խոսելաոճը պետք է ուղղակի մերժվի՝ անկախ քաղաքական նախասիրություններից, անկախ սև-սպիտակ լինելուց, և վարչապետը պետք է զղջա իր՝ ԱԺ ամբիոնից հնչեցրած խոսքի համար, որում նա ասում էր՝ իշխանության այն ներկայացուցիչները, ովքեր կխանգարեն ժողովրդի ազատ կամարտահայտմանը, կարժանանան ուժեղ հակահարվածի՝ որպես հակապետական ուժեր։ Եթե արտերկրից հարցնեն՝ դա ՀՀ վարչապետի խոսքն է, ես առաջարկում եմ ասել՝ ոչ, Նիկոլ Փաշինյանի խոսքն է, քանի որ անձը կարող է իրեն թույլ տալ ինչ-որ բաներ, իսկ ԱԺ ամբիոնից անթույլատրելի էր այդ խոսքը։ Սոցցանցերում առկա ցածր խոսքը բերվում է ԱԺ։ Ես դատապարտում եմ այդ ոճը»։

Ալավերդյանը երիտասարդ իմքայլականներին կոչ արեց ԱԺ ամբիոնից չմրցել չարախոսության մեջ, որն ըստ իրենց սրամտություն է։

«Այդ չարախոսության մեջ մրցելն ինձ հիշեցնում է ադրբեջանական մամուլի կողմից հայերի հանդեպ հնչեցված բառապաշարը։ Մենք մեզ պետք է թույլ չտանք միմյանց մասին խոսել այնպիսի բառերով, ինչպիսի բառապաշարով հայերի մասին խոսում են ադրբեջանցիները։ Տարիներ շարունակ Ադրբեջանը միլիոնավոր դոլարներ է ծախսում, որպեսզի աղավաղի հայերի և հայության նկարագիրը, հիմա տասնապատիկ ավելի մեծ վնաս է, երբ նույն կամ ավելի թունդ բառապաշարով հանդես են գալիս հայերը հայերի նկատմամբ։ Կապ չունի՝ ինչ քաղաքական կողմնորոշում ունեն նրանք»,- ասաց Ալավերդյանը։

Նա վստահեցրեց, պետք է տեղական հանրաքվեի ինստիտուտը զարգանա, և հանրաքվեի պետք է դրվեն միայն այն իրավական ակտերը, որոնք չունեն որևէ թերի կողմ և չեն արժանանում որևէ քննադատության։

«Հանրաքվեի գնացող իրավական ակտը պետք է լինի բոլոր առումներով անթերի, որովհետև սա մեկ քաղաքական ուժի հանրաքվե չէ, սա համաժողովրդական է։ Իսկ այժմ, կարծես թե, հանրաքվեով պետք է հաստատվի, որ հայ ժողովուրդը Հայաստանում բաղկացած է «այո» և «ոչ» ասողներից։ Եվ արդեն իսկ հնչեցվող բոլոր դատողությունները դրան են տանում։ Ստացվում է՝ օրենքով նախատեսված, իրավական պրակտիկայի մեջ ողջունելի քայլը, որ «այո»-ն ու «ոչ»-ը պետք է լինեն հավասար մրցակցության մեջ, անմիջապես կորում է, քանի որ  «ոչ»-երը դառնում են սևեր»,- ասաց Ալավերդյանը։

Նրա խոսքով, կարևոր է ոչ միայն հանրաքվե անելը, այլ նաև այն, թե ինչպես է հանրաքվեն անցկացվելու.

«Կարծում եմ՝ մենք թերանում ենք և բավականին մեծ բացթողումներ ենք թույլ տալիս։ Հետաքրքիր է, որ պառլամենտական և արտապառլամենտական ուժերը հրաժարվում են մասնակցել հանրաքվեին։ Եվ միայն մի իրավական խումբ է ինչ-որ առումով լեգիտիմացնելու հանրաքվեն, քանի որ ամենավատ բանը կլիներ, որ դե յուրե «ոչ» խումբը չձևավորվեր։ Եթե չլիներ «ոչ» խումբը, ապա հանրաքվեն կլիներ ոչ մրցակցային։ Այդ խմբից պետք է սպասել կոշտ բնութագրերի։ Բայց դրանք կլինեն նորմատիվայի լեքսիկայի մեջ, որտեղ դու քո ընդդիմախոսին հարգում ես։ Եթե մեր իշխանությունը չի կարողանում հարգանքով բանակցել իր ներքին ընդդիմախոսների հետ, ինչպե՞ս է բանակցելու Ադրբեջանի հետ»։