Ձեր վստահելի աղբյուրը

Վիճակագրական ծառայության ներկայացրած ցուցանիշները նայելիս առաջին հայացքից թվում է՝ առաջընթաց ունենք, բայց ընդհանուր գնահատմամբ մեր տնտեսությունը շարունակում է իներցիոն բնույթ կրել։ Այսօր «2019թ․ տնտեսական արդյունքը և 2020թ․ տնտեսական մարտահրավերները» թեմայով քննարկման ժամանակ ասաց ՀՅԴ ԳՄ անդամ Արծվիկ Մինասյանը։

Վերջինիս խոսքով, տնտեսության կառուցվածքում հիմնարար փոփոխություններ և դեպի առաջընթաց ապահովող քաղաքականություն, ցավոք, այս պահին չկան։

«Տնտեսական աճին զուգահեռ անկում է նկատվում այն ոլորտներում, որոնք իրական տնտեսական համակարգ են ներկայացնում։ Գյուղատնտեսության ոլորտում մենք 60 մլրդ դրամով պակաս ստեղծված արժեք ունենք, քան 2018 թվականին։ Շինարարության ծավալներն էլ, ըստ էության, նույնն են մնացել՝ 406 մլրդ դրամի կարգի։ Ֆինանսական ապահովագրության մասով աճը շուրջ 68 մլրդ է, բայց սա կապված է տնտեսության վարկավորման և վերավարկավորման հետ։ Զվարճությունների և հանգստի ոլորտում ունենք 25 մլրդ դրամի աճ, ինչը, ցավոք, իրական տնտեսություն չէ»,- ասաց Մինասյանը։

Նա նշեց, որ բաց հանքերի շահագործման ցուցանիշը 25 մլրդ դրամով ավելի է, քան նախորդ տարի, ինչն, ըստ էության, հակասում է  հանքարդյունաբերության մասին հայտարարված քաղաքականությանը, որով պետք է տնտեսությունը շարժվեր՝ գնալով դեպի տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ոլորտ. «Սրա պատճառը ոչ միայն այն է, որ չկա հստակ հայեցակարգ, այլ այն, որ ինչպես նախկինում, այժմ էլ տնտեսական քաղաքականության մեջ գաղափարախոսություն չկա։ Այս քննադատությունը միայն ներկայիս կառավարությանը չի վերաբերում։ Սահմանադրական նորմն ամրագրել է, որ Հայաստանի տնտեսական համակարգի հիմքը սոցիալական շուկայական տնտեսական կարգն է, բայց այդպես էլ ձևակերպված չէ՝ ինչ է դա»։

Երկրորդ կարևոր թերությունը տնտեսական քաղաքականության մեջ, ըստ Արծվիկ Մինասյանի, այն է, որ շարունակում է ռեսուրսների վրա հիմնված տնտեսության մոդելը աշխատել։

«Մենք պարզ և աշխատուժ պահանջող, բայց ոչ գիտատար ոլորտն ենք դարձրել մեզ համար լոկոմոտիվ։ Արտադրում ենք ծխախոտ, կոնյակ, բայց բարձր տեխնոլոգիաների ստեղծումն ու արտահանումը մնում է բաց։ Օրինակ, դեղերի և պատվաստանյութերի արտահանումը 2.5 տոկոս է կազմում, մինչդեռ առաջադեմ երկրներում այն տատանվում է 30-40 տոկոսի շրջանակում։ Այսինքն՝ մենք էստեղ ունենք բավականին անելիք։ Այս ամենի հիմքը ներդրումային քաղաքականությունն է։ Մենք ականատես ենք, որ ինստիտուցիոնալ մակարդակում այդպես էլ չենք ձևավորել համակարգ, որտեղ ներդրողի իրավունքների պաշտպանությունը կախված չլինի չինովնիկից»,- ասաց բանախոսը։

Արծվիկ Մինասյանը շեշտեց՝ իշխանության ներկայացրած բյուջետային միավորներն այդքան էլ չեն արտացոլում իրականությունը.

«Այո, մենք ունենք բյուջետային եկամուտների և ծախսերի աճ, ընդ որում՝ ծախսերը 2018-ին ավելի քիչ են եղել, քան 2017-ին, իսկ 2019-ին էական աճ կա։ Բայց եթե եկամուտների մասով պետության մասնակցությունն ավելի մեծ է եղել, ապա ծախսային քաղաքականության մեջ տեսակարար կշռով ավելի փոքր է եղել։ Իսկ սա նշանակում է, որ պետության դերակատարությունը այս ոլորտում միակողմանի է դարձել»։