Արտաքին թշնամուն «հաղթելուց» հետո Ալիևը կռիվ է տալիս ներքին թշնամու դեմ
Նախօրեի երեկոյան հայկական «Անվախ» դիրքի ուղղությամբ թշնամու հատուկ նշանակության ստորաբաժանումը ձեռնարկել էր հերթական հարձակումը, հայկական ԶՈւ ստորաբաժանումը հետ է մղել հակառակորդի գրոհը` պատճառելով զգալի կորուստներ: Ըստ նախնական տվյալների` հակառակորդի հատուկ նշանակայինները բացի կորուստներից ունեն նաև ծուղակում մնացած զինծառայողներ։
Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունն «արձանագրում է, որ Ադրբեջանի ԶՈւ ղեկավարությունը չի տիրապետում իրավիճակին», որի գերագույն գլխավոր հրամանատարն է երկրի նախագահը։
Այս օրերին Ադրբեջանը կորցրեց գեներալ, բարձրաստիճան այլ պաշտոնյաներ, թանկարժեք ԱԹՍ-ներ, բայց անգամ իրենց իսկ ընդունած ու հայտարարած փաստերը չեն խանգարում երկրի նախագահին՝ սեփական ժողովրդին ներկայացնել, թե դա իրենց «հաղթանակն էր»։
Նախօրեին՝ հուլիսի 21-ին, ոչնչացված ու վիրավորված զինծառայողների ընտանիքներին բնակարաններ հանձնելու առիթը Ալիևը բաց չի թողել՝ իր «մեծ ստերը» կրկնելու, սեփական ժողովրդի ու ընդդիմության նկատմամբ ճնշումներն առավել ուժեղացնելու հրահանգների համար։
Երեկ Ալիևը, խոսելով հուլիսի 14-ին Բաքվում ընդդեմ Հայաստանի ու հանուն պատերազմի իր «կազմակերպած» բողոքի ցույցի մասին (նշենք, որ այն տեղի ունեցավ գեներալի ու 11 զինվորականների մահից հետո), ասել է․ «Մեր ռազմական հաղթանակը նշելու համար, հազարավոր մարդիկ դուրս եկան փողոց։ Նրանց ուղեկցում էր ոստիկանությունը։ Սակայն որոշ կեղտոտ տարրեր, օգտվելով դրանից, փորձեցին անկարգություններ հրահրել, ներխուժեցին խորհրդարանի շենք, իրականացրին ավերածություններ։ Ի՞նչ կապ կա տարած հաղթանակի ու խորհրդարանի շենքի միջև։ Ինչի՞ էր պետք կոտրել պատերը, ապակիները, գրասենյակները։ Նրանք բարձրացել են մինչև 3-րդ հարկ»։
Ալիևն ասել է, թե այսպես կարող է վարվել միայն թշնամին ու սպառնացել, որ նրանք պատասխան են տալու «օրենքի առաջ», «մեկ-առ-մեկ գտնելու ենք ու պատասխանատվության ենթարկենք», ու թող որ ժողովուրդն իմանա նրանց, ծնողներն էլ ամաչեն, թե ինչ «մանկուրտ» են մեծացրել ու պատասխանատվություն են կրում ոչ միայն իրենք, այլ նաև ծնողները։
«Մանկուրտ» բառի օգտագործումն էլ երևի պատահական չէ Ալիևի համար, քանի որ հենց ինքն ու իր կլանն է տարիներ շարունակ սեփական ժողովրդին փորձում «մանկուրտի» վերածել։
Ալիևը երեկ ասել է, թե ընդդիմությունը հեղափոխություն է նախապատրաստում, ինչն էլ սկսել է «խորհրդարանի շենքի գրավումով» ու հիշեցրել 1992թ-ի հեղաշրջումն ու շեշտել, որ այն ժամանակ Ադրբեջանի իշխանությունները չկարողացան դիմակայել նրանց, քանի որ «քաջություն, վճռականություն, կամք և ամենակարևորը` ժողովրդի կողմից սատարում չունեին»:
Նույն սցենարով, Ալիևի խոսքերով, այս անգամ է փորձ արվել իշխանափոխությունը գրավել։
«Բայց ես ասացի, որ այդ տարիներն անցյալում են: Ադրբեջանն այսօր նույնը չէ: Ադրբեջանն ուժեղ պետություն է, Ադրբեջանում կա ուժեղ կառավարություն՝ ուժեղ կամքով, և որ ամենակարևորն է ՝ կա ժողովրդի աջակցությունը», - «վստահ» հայտարարել է Ալիևը, որի կազմակերպած ցույցն հենց իր դեմ ելավ։
Ալիևը «ուղերձ է» հղել նաև Հայաստանի ղեկավարությանն, ասելով, «դե արի կռվենք դեմ-առ-դեմ՝ տեսնենք, ով կհաղթի»։
«Այն բանից հետո, երբ մենք ջախջախիչ հարված հասցրինք Հայաստանին, նրանք անմիջապես վազեցին պաշտպանվելու ՀԱՊԿ-ում»,-ասել է Ալիևը, հայտարարելով, որ ՀԱՊԿ-ի անդամներն իրենց գործընկերներն են ու 6-ից 3-ն Ադրբեջանին են աջակցում։
«Երկրորդ, թող Հայաստանի վախկոտ ղեկավարությունը հիշի, թե ինչպես են նրանք վիրավորել ՀԱՊԿ-ին, որից նրանք օգնություն են խնդրել, ինչպես են նրանք ձերբակալել նրա գլխավոր քարտուղարին, ընդդիմացել Բելառուսի ներկայացուցչի՝ որպես ՀԱՊԿ նոր գլխավոր քարտուղարի նշանակմանը: Ի՞նչ է պատահել, այդ ժամանակ ՀԱՊԿ-ը վատն էր, հիմա աղաչում ես նրան օգնության համար: Պայքարի մեզ հետ դեմ-առ-դեմ, կտեսնենք, թե ով կհաղթի», - ասում է Ալիևը, որը մշտապես պատասպարված է «մեծ եղբոր»՝ Թուրքիայի թևի տակ։
Իսկ ինչ վերաբերում է ՀԱՊԿ-ին, ապա Ալիևը երևի թե շատ լավ գիտի, որ Հայաստանը չի դիմել ՀԱՊԿ-ին օգնության համար, այլ տեղեկացրել է իր պետական սահմանին տեղի ունեցած ագրեսիայի մասին։ Իսկ ահա Հայաստանի դեմ իր իսկ սանձազերծած ագրեսիայից հետո առաջինն հենց Ադրբեջանի պաշտոնյաները սկսեցին խոսել ու բարձրաձայնել, թե ինչ են անելու, եթե Հայաստանը դիմի ՀԱՊԿ-ին։
ՀԱՊԿ-ը, որքան էլ խնդրահարույց, բոլորին է հայտնի, որ ձևավորված է մեկ առանցքի՝ Ռոււսաստանի, շուրջ, որ հայ-ադրբեջանական սահմանին լարվածության սրումը, բացի միջպետականից, կարող է ունենալ և ունի նաև աշխարհաքաղաքական բաղադրիչ։ Կազմակերպությունը, իր անդամ երկրներին բացի ուղիղ զինվորական ուժի տրամադրման պարտավորությունից, ունի նաև զսպման ներուժ ու համագործակցության այլ մեխանիզմներ։
Այնպես որ, անընդհատ ասել, թե «ՀԱՊԿ-ը դուրս չի գա Ադրբեջանի դեմ», Ալիևն առաջին հերթին ինքն իրեն է փորձում համոզել դրանում։ Ինչպես ասում են, հաճախ հերքում ես այն, ինչից ավելի շատ մտավախություն ունես, կամ ինչն առավել հավանական է։
Լրահոս
Տեսանյութեր
«Հավերժի ճամփորդներ». Զոհված տղաների պատմություններն ու երազանքները՝ առցանց ցուցադրությամբ
