Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հայրենիք» կուսակցության անդամ Բաբկեն Հարությունյանը «Հայելի» մամուլի ակումբում անդրադարձել է ՀՀ ներքին և արտաքին քաղաքական խնդիրներին:

«Պատերազմի վտանգի մասին խուսում էինք թերևս 44-օրյա պատերազմից առաջ, տարբեր հիմնավորումներ էինք ներկայացնում, բայց գիտեք՝ ինչպես իշխանություններն, այնպես էլ հասարակության լայն շերտերը դրան չէին հավատում՝ ասում էին՝ ընդդիմությունը դիվիդենտներ է հավաքում, բայց Փաշինյանը երկիրը տանում է դեպի զարգացում:

Եղավ պատերազմը և մենք դրա դառը հետևանքները զգացինք մեր մաշկի վրա: Առաջիկայում էլ հնարավոր է լինի պատերազմ, դժվար է ասելը, թե ինչ ծավալի ռազմական գործողություններ կլինեն, բայց չպետք է մոռանալ, որ իրականում պատերազմը չի էլ ավարտվել շարունակվում է, այն ունի ակտիվ ռազմական գործողությունների փուլ: Հիմա ռազմական գործողությունների ակտիվ փուլը չէ, բայց պատերազմական գործողություններն ընթանում են, որը մենք տեսնում ենք այսօր Արցախում՝ Խրամորթի հատվածում, ինչպես նաև օկուպացված են շարունակվում մնալ Հայաստանի բուն տարածքային հատվածները:

Այս պայմաններում մենք չենք տեսնում Հայաստանի իշխանությունների ադեկվատ գործողությունները, չենք տեսնում, որ նարնք քայլեր ձեռնարկեն, կամ պահանջեն, որ ադրբեջանական ուժերը դուրս գան Հայաստանի օկուպացված շրջաններից»:

Հայաստանի Արցախի մակարդակն այնքան են իջեցրել, որ ասում են այնտեղ նյուանսներ կան, պետք է քննարկենք, հասկանանք

Անդրադառնալով Փաշինյան-Ալիև հանդիպմանը՝ Բաբկեն Հարությունյանն ասաց. «Կյանքը ցույց է տվել, որ նման այցերը լինում են վատը, իսկ իրականությունն էլ ավելի վատն է լինում: Ամեն անգամ նոր հանդիպումների ժամանակ տեղի են ուենում նոր զիջումներ և այս գործընթացը, ցավոք սրտի, կարծես դադար չունի: Անընդհատ Հայաստանը զիջում է, փոխարենն Ադրբեջանը նոր պայմաններ է թելադրում, իսկ Հայաստանը պատրաստակամություն է հայտնում նորից ընդունել նոր պայմանները, պահանջները: Զուգահեռ Թուրքիան է ասում, որ պետք է ընդունել Ադրբեջաի պայմանները որպեսզի հայ-թուրքական հարաբերությունները սկսեն տեղից շարժվել: Թուրքիան դարձել է ուղղակի կողմ և ասում է, որ պետք է ընդունեք Ադրբեջանի պայմանները: Այն այդքան կործանարար չէր լինի, եթե չլիներ Հայաստանի ոչ բարով իշխանությունների պարտվողական տրամադրությունները և խաղաղութուն աղերսելու նվաստացուցիչ քայլերը:

«Խաղաղության դարաշրջան», «Խաղաղության պայմանագիր ձևակերպումները մանիպուլացնող են, և Նիկոլն այդ ձևակերպումներով մանիպուլացնում է հայ հասարակությանը, գոնե՝ հասարակության այն հատվածին, որ դեռևս նրան հավատում է: Մենք հասկանում ենք չէ՞, որ եթե մենք ուզում ենք, որ իրապես խաղաղություն լինի, ապա այդ դեպքում Ադրբեջանը պետք է մեզ հետ վերադարձնի մեր գերիներին, ադրբեջանական ուժերը պետք է դուրս բերի Սյունիքի մարզի Սև լճի հատվածից, որ անընդհատ պատերազմով սպառնալիքներ չհնեչեցնի, չպահանջեն Զանգեզուրի միջանցքի բացումը, որը ներառել են Շուշիի հռչակագրում:

Այդ հռչակագիրը վավերացրել են, դրան տվել են օրենքի ուժ և ասում են, որ այն չպետք է լինի Հայաստանի սուվերեն տարածքը: Հայաստանի իշխանությունները, գոնե մինչև հիմա ասում են, որ այդ ձևակերպման հետ համաձայն չեն: Նիկոլը ասում է կգնանք բանակցությունների ժամանակ կստորագրենք: Իհարկե Ալիևը կասի՝ եկեք օր առաջ ստորագրենք: Որովհետև 5 կետով ասում են Ադրբեջանը պետք է ճանաչես, միջանցքը տաս և փոխարենը չկա հայկական կողմից դիրքորոշումը: ՀՀ քաղաքացու մոտ պետք է բնական հարց առաջանա, թե Ադրբեջանի 5 պահանջները հստակ կան, բայց ո՞րն է հայկական կողմի դիրքորոշումը: Հայկական կողմից ասում են, որ դիմել են ԵԱՀԿ-ին , ինչն անհասկանալի է: Մեր կողմն ասում է՝ համաձայն ենք բայց նյուանսներ կան: Նյուանսներով միջպատական պայմանագիր չեն քննարկում: Հայաստանի Արցախի մակարդակն այնքան են իջեցրել, որ ասում են այնտեղ նյուանսներ կան, պետք է քննարկենք, հասկանանք: Բա պետություն եք, չկարողանա՞ք ասել, որ սա էլ հայկական կողմի դիրքորոշումեն է, եկեք նստենք բանակցենք:

Ընդամենը մեկ տարի առաջ խոսելիս ասում էիք, որ այս պետությունը և ղեկավարությունը եկել է մեզ ցեղասպանի, հիմա մտածում եք, որ Հայաստանին ներկայացրել են պահանջներ, որոնք ամբողջովին ձեր համար ընդունելի՞ է: Լավ էլ ինչ պետք է լինի, որ հասարակությունը ուշադրություն դարձնի այս գերկարևոր խնդիրներին և փորձի հասկանալ, թե ինչ է կատարվում մեր երկրում:

Չգիտեմ Բրյուսելում փաստաթուղթ կստորագրվի , թե էլի բանավոր պայմանավորվածություններ ձեռք կբերի, բայց մենք առիթ ունեցել ենք տեսնել թե բանավոր պայմանավորվածությունների վրա ինչեր է զիջում Նիկոլ Փաշինյան կոչեցյալը: Դրանից ոչինչ չի փոխվի, քանի որ երկու դեպքում ել մենք հանդես ենք գալիս զիջողի դրեւոմ:

Ժամանակին մի ազգակործան թեզ կար՝ «Արցախը հանձնենք՝ լավ կապրենք»: Հիմա Արցախը հանձնել ենք, մի փոքր մաս է մնացել, լավ ե՞ք ապում: Հետո անցնելու են Սյունիքը հանձելու, հետո՝ Տավուշի որոշ հատվածենր: Ինչքան պետք է զիջենք, որ հասկանանք՝ հանձնելով աղերսելով ոչ խաղաղություն է լինելու, ոչ զարգացում… Մենք շարունակաբար հանձնելու ենք, քանի որ մեր դիմացը թուրք-ադրեբաջնական ալյանսն է, որն ինչպես 100 տարի առաջ այնպես էլ հիմա, իրենց ծրարերում մեծ փոփոխոթյուններ չունեն: Նրանք ուզում են վերացնեն Հայաստան պետությունը և մեծ Թուրանի ծրագիրը իրականություն դարձնեն»:

Փաստ է, որ մենք դեռ չենք կարողացել հեռացնել իշխանությանը, բայց սա չի նաշանակում, որ պետք է դադարենք պայքարել

Բաբկեն Հարությունյանն անդրադարձավ նաև ապրիլի 5-ի ընդդիմության հանրահավաքին. «Օգտվելով ընձեռված հնարավորություններից կոչ եմ անում քաղաքացիներին գալ ապրիլի 5-ի հանրահավաքին, լինել պահանջատեր և թույլ չտալ իշխանություններին նորանոր զիջումների գնա: Հիշե՛ք, որ այլընտարնքը տանը նստելն է, զիջելը, պարտվելը, զոհեր տալը, դրան զուգահեռ թանկացումները, սոցիալական ծանր վիճակը, արտագաղթը… Սա  է խնդիերը, կա՛մ պետք է պայքարենք եղածը պահպանենք, կայունացնենք և զարգացնենք, կամ էլ հիասթափվենք: Բայց եթե նստեք տանը կլինի՞ իշխանափոխություն: Եթե այդպես լիներ, մենք էլ կգնայինք կնստեինք տանը, իշխանափոխություն կլիներ, զիջումներ չէին լինի: Փաստ է, որ մենք դեռ չենք կարողացել հեռացնել իշխանությանը, բայց սա չի նաշանակում, որ պետք է դադարենք պայքարել: «Հայրենք» կուսակցությունը իր մարզային հանդիպումները շարունակում է, ոչ միայն կուսակցականների հետ, այլև քաղաքացիների: Դիրքորոշումենր ենք ներկայացնում, լսում, քննարկում: Հանդիպումներն շատ ավելի շատ են լինում, քան դրա մասին հայտարարում ենք: Մենք քաղաքացիների հետ ակտիվ աշխատանքներ ենք տանում»: