Ձեր վստահելի աղբյուրը

ՀՀ պաշտպանության նախարարության նախաձեռնությամբ օրերս մի խումբ լրագրողներ այցելեցին Արցախում տեղակայված զորամասերից մեկն ու այնուհետև՝ մարտական դիրքեր:

Մեր «ՈւԱԶ»-ն անցնում է հացահատիկի արտերի միջով:  Փոշոտ, ոլոր-մոլոր ճանապարհով մեր մեքենան առաջ է ընթանում, քամին պատուհաններից ներս է բերում ճանապարհի փոշին, բայց դա մեզ չի խանգարում, լրագրողները դիրքեր են բարձրանում երգելով:

Հասնում ենք դիրքեր: Չնայած դժվարություններին, եղանակային ամենատարբեր պայմաններում հայ զինվորը շարունակում է իր ծառայությունը։

Սահմանի այս հատվածն այդ օրը պահող մեր զինվորները՝ Արարատը, Արամը, Սերգեյը, Հակոբը, մյուսներն իրենց տեղում են։

Դիրքապահները ծանոթացնում են իրենց հենակետի կացարանային պայմաններին, շրջում ենք խրամուղիներով, ցույց են տալիս իրականացված բարեկարգման աշխատանքները: Դիրքի տղաները քչախոս են, միայն ասում են, որ ծառայությունն անցնում է լավ, յուրաքանչյուր զինծառայող գիտի իր անելիքը:

Դասակի հրամանատար, լեյտենանտ Սամվել Աղաջանյանի խոսքերով՝ նախորդ տարվա ապրիլի համեմատ թեև լարվածությունը նվազել է, բայց, այդուհանդերձ,  ամեն օր հակառակորդը խախտում է հրադադարի ռեժիմը, պարբերաբար կրակում են. «Մեր զինվորները շատ լավ պատրաստված են, ամուր կանգնած են դիրքում, իրենց նպատակը միայն այն է, որ մեր ժողովուրդը լինի ամուր ու ապահով»:

Սամվել Աղաջանյանը նշում է, որ  զինվորների բարոյահոգեբանական վիճակը բարձր է, ծառայությանը լավ են տրամադրված, իրենց պարտականությունները լավ են կատարում, իսկ նրանք, որոնք դժվարանում են, օգնում են, որ մյուսներից հետ չմնան: 

Դասակի հրամանատարը վստահեցնում է՝ զինվորները իրենց լավ են զգում, բարեմաղթանքն էլ մեկն է. «Մեր ժողովրդին միայն խաղաղություն եմ մաղթում, թող չմտածեն, մենք այստեղ ենք»:

19-ամյա Արարատ Սարդարյանն Արտաշատից է: Բանակում ծառայում է շուրջ մեկ տարի: Ասում է՝ ծառայությունն առաջնագծում անցնում է շատ լավ, իսկ դիրքերում՝ ընտիր:

«Ես սիրում եմ պոստերի ծառայությունը: Այստեղ ծառայությունն ավելի հետաքրքիր է»,- նշում է Արարատը:

Ծնողներին էլ համբերություն է ցանկանում. «Մի քիչ էլ համբերեք՝ տուն կգամ: Այստեղ շատ լավ է, ինձ լավ եմ զգում, որովհետև կարևոր գործ եմ անում: Հայրենիքի սահման պահելն ինձ համար մեծ պատիվ է»:

Ժամկետային զինծառայող շարքային Սերգեյ Առուստամյանն, ով 19 տարեկան է, արդեն ութ ամիս է ծառայում է բանակում: Երևանցի Սերգեյը ասում է, որ թե զորամասում, թե խրամատում ծառայությունն անցնում է հանգիստ: Նա երկու ամիս առաջ է հանդիպել ծնողներին, բայց առիթը չի ուզում բաց թողնել և ուզում է ծնողներին փոխանցել, որ ծառայությունից գոհ է:

«Ծնողներիս ուզում եմ փոխանցել, որ չանհանգստանան, այստեղ լավ է, ապահով: Ընդհանրապես հանգիստ է, կրակոցներ չեն լինում»,-  ժպտալով ավելացնում է շարքայինը:

Պայմանագրային զինծառայող Հակոբ Մարտիրոսյանն էլ ասում է՝ եթե հակառակորդը փորձի ոտնձգություն կատարել,  ապա արժանի պատասխան կստանա. «Մենք ունենք լավ պատրաստված զինվորներ, սպաներ, մեր անձնակազմը միշտ պատրաստ է»:

Նա նշեց, որ  ապրիլյան պատերազմի ժամանակ հակառակորդը փորձել է կոնկրետ գործողություններ իրականացնել այդ դիրքում, բայց չի հաջողել. «Այս դիրքի ուղղությամբ խոշոր հարձակում է նախատեսված եղել, բայց նրանց չի հաջողվել, քանի որ խոցվել են»:

Հրաժեշտ ենք տալիս զինվորներին,  մաղթում խաղաղ ու անփորձանք ծառայություն ու վերադառնում ենք  զորամաս:

Սահմանին, ամուր կանգնած են խաղաղությունը պահող, պարտադրող զինվորները: