Ձեր վստահելի աղբյուրը

 «Պատերազմն արդեն 20 տարի է` ավարտվել է, սակայն «բառերի պատերազմը» դեռ շարունակվում է: Մամուլում օգտագործվում են հատուկ բառեր, որոնք պետք է փոխեն կամ ձևավորեն իրադրության մասին անձանց, հասարակության կարծիքը»-նշել է անգլիացի լրագրող Ռասսել Փոլլարդը՝ վերլուծելով ԼՂՀ-ում զբոսաշրջության զարգացման մասին՝ «Վիճելի Լեռնային Ղարաբաղը դառնում է զբոսաշրջության կենտրոն» վերտառությամբ հոդվածը: Այս մասին հաղորդում է «France Press» գործակալությունը:

Փոլլարդը, մասնավորապես, գրել է. «Կարծում եմ՝ հոդվածի նպատակը Լեռնային Ղարաբաղում զբոսաշրջության մասին դրական պատկերացում փոխանցելն էր, սակայն, ցավոք, տեքստն աղտոտված էր հակահայկական արտահայտություններով: Առաջին նախադասությունը՝ «Դիպուկահարների կրակոցներ, ականապատ տարածքներ, ուրվական քաղաքներ՝ կանգնած վտանգավոր հակամարտության եզրին . . .», պարզապես ծիծաղելի է:

«Միակ վայրը, որտեղ կարելի է դիպուկահարների կրակոցների հանդիպել շփման գիծն է, և նույնիսկ այնտեղ դա բավականին հազվադեպ երևույթ է: Նույն կերպ, ականապատ տարածքներն անհանգստության տեղիք կլինեին, եթե Դուք գնայիք հեռավոր շրջաններ, որտեղից Ձեզ խորհուրդ են տվել խուսափել: Ղարաբաղում գոյություն ունեցող միակ «ուրվական քաղաքը» . . . Աղդամն է (այսպիսի նկարագրությունն ընթերցողին ստիպում է մտածել, թե Աղդամը Կովկասի Հիրոշիման է, մինչդեռ դա իրականությունը չէ): Ներկայիս զինված հակամարտության մասին ոչ մի փաստ կամ ենթադրություն չկա: Սա հիանալի սկիզբ է, եթե ուզում եք շեղել զբոսաշրջիկներին»:

Փոլլարդը նշում է, որ կարող է հեշտորեն Լոնդոնը նկարագրել որպես վտանգավոր քաղաք, որտեղ ամեն օր այնպիսի հանցագործություններ են տեղի ունենում, որ Ղարաբաղում երբեք չեն լինի: Նա հավելում է. «Եթե ԼՂՀ-ում որևէ վտանգ չկա, ապա ինչո՞ւ ընդհանրապես գրել այդ մասին»:

«Հեղինակն ակնհայտորեն չի տիրապետում հակամարտության պատմությանը: Լեռնային Ղարաբաղը բարեհաջող կերպով հիմնադրված անկախ պետություն է՝ ժողովրդավարական հիմունքներով ստեղծված կառավարությամբ, որին ընտրել է այդ երկրում ապրող ժողովուրդը: «Այն պնդումը, թե «հայ անջատողականները զավթել էին Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանից», ցույց է տալիս հեղինակի անտեղյակությունը 1988թ. փետրվարին սկզբնավորված ժողովրդավարական գործընթացների և հետագայում Ադրբեջանի նախաձեռնած այն իրադարձությունների մասին, որոնք բերեցին լայնամասշտաբ պատերազմի», - նշում է անգլիացի լրագրողը՝ անդրադառնալով նաև փախստականների մասին տեղեկատվությանը, որը միակողմանի է ներկայացվել: «France Press»-ի տարածած հոդվածում նշվում է 160,000 ադրբեջանցիների մասին, ովքեր ստիպված են եղել հեռանալ Լեռնային Ղարաբաղից, սակայն Ադրբեջանից նույնիսկ մինչև պատերազմը փրկված 360,000 հայերի մասին ոչ մի հիշատակում չկա:

Վերլուծելով հոդվածը՝ Փոլլարդը շարունակում է. «Բոլոր նրանք, ովքեր հասկանում են «քաղաքական շատախոսությունները», գիտեն որ Ստեփանակերտի օդանավակայանի բացումը չէր ենթադրում «պատերազմի վերսկսման վտանգ»: Վտանգը կապված էր ինքնաթիռների ուղղությամբ կրակ բացելու հետ.դա ընդամենը քաղաքական խաղ էր. դա երբևէ չի դիտարկվել որպես պատերազմը վերսկսելու պատճառ»:

Հեղինակը նաև կարծում է, որ անվտանգ հեռանկարներ ստեղծելու համար նախատեսված հոդվածում տարօրինակ է սենսացիոն լեզվական ոճի օգտագործումը, որը ոչ թե կգրավի, այլ կշեղի զբոսաշրջիկներին:

Իր դիրքորոշումը Փոլլարդը բացատրում է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Մեծ Բրիտանիայում տարածված «Անզգույշ բառերը կյանքեր արժեն» քարոզարշավով: Այն ժամանակ պետական և կենցաղային մակարդակներում ասված անզգույշ խոսքերը կարող էին օգտագործվել թշնամիների կողմից: 21րդ դարում իրավիճակը նույնն է, սակայն կա մեկ տարբերություն. անզգույշ խոսքը կարող է էլ ավելի վտանգավոր լինել, քանի որ այն այժմ հնարավոր է վարկյանների ընթացքում միլիոնավոր մարդկանց փոխանցել: