Ձեր վստահելի աղբյուրը

Մարզկենտրոն Վանաձորից  2 կմ  հեռավորության վրա է գտնվում Լոռու մարզի Գուգարք  համայնքը: Գյուղը տեղակայված է Դեբեդ գետի աջ ափին՝ ծովի մակարդակից 1325 մ բարձրության վրա։

Նախկինում այն եղել է Գուգարքի շրջկենտրոնը, հիմա մարզի բնակչությամբ ամենամեծ գյուղն է, որն ունի 5643 հաշվառված բնակիչ:

Վանաձորից  Գուգարք հասնում ենք քարուքանդ ճանապարհով, մարզի մյուս գյուղերի նման այստեղ ևս խնդիրները սկսվում են գյուղամիջյան քարուքանդ ճանապարհներից:

Համայնքում գրեթե գյուղատնտեսությամբ չեն զբաղվում, հողերի մեծ մասը մատնված է պարապուրդի, քանի որ գյուղում առկա է ոռոգման խնդիր, ավելին` ոռոգման ներքին համակարգ գոյություն չունի: «Համայնքը ոռոգման ցանց չունի, Աստծո հույսին ենք, անձրև լինի՝ հողը կջրվի»,- լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասում է Գուգարք համայնքի ղեկավար Աշոտ Աշուղյանը:

Նրա խոսքերով՝ աշխարհագրական դիրքի պատճառով հնարավոր չէ ոռոգման ցանց կառուցել, դրա համար էլ հողերը մնում են անմշակ. բնակիչները հողերի 40-45 տոկոսը հետ են վերադարձրել, հանձնել են համայնքին ու անցել տնամերձ հողերի մշակմանը։

Գուգարքում նույնպես արտագաղթ կա, բայց նախորդ տարիների համեմատ նվազել է:  «Նախկինում արտագնա աշխատանքի մեկնողները շատ էին, որոնք հետո չեն վերադարձել: Բայց այսօր արդեն արտագաղթողների թիվը նվազել է, ով մնացել՝ մնացել է, մնացածը գնում, գալիս են», - ասում է Աշոտ Աշուղյանը ու հավելում, որ մյուս համայնքներից մարդիկ դուրս են գալիս, էլ չեն վերադառնում, իսկ իրենց համայնքը Վանաձորին կից է, երբեմն բնակարան գնողներ են լինում, դրա հաշվին էլ իրենց համայնքը քիչ թե շատ գոյատևում է:

Նրա խոսքերով՝  համայնքի բնակչության մեծ մասն աշխատանք ունի հիմնականում Վանաձորում։

Անդրադառնալով վարչապետի պահանջին, որի համաձայն՝ համայնքները պետք է զարգացման հնգամյա ծրագրեր ներկայացնեն, Աշոտ Աշուղյանը նշում է, որ վարչապետի ասած «չեմպիոն համայնք» հաստատ չեն դառնա։ «Ո՞նց կարանք չեմպիոն դառնանք, այնքան չեմպիոնների թեկնածուներ կան։ Ծրագիր կարող ենք կազմել այնքան, ինչքան որ համայնքի բյուջեի հնարավորությունները ներեն, բայց մենք դեռ չգիտենք հանրապետության բյուջեն մեզ ինչքանով օգտակար կլինի։ Մեր զարգացման ծրագրով նախատեսել ենք ճանապարհների ասֆալտապատում, բազմաբնակարան շենքերի տանիքների վերանորոգում, մեծ մշակույթի կենտրոն ունենք, որի շենքի վերանորոգման համար գումար է պետք, բայց գոնե տանիքի խնդիրը լուծվի։ Լուսավորության խնդիր ևս կա, սեփական մանկապարտեզի շենք չունենք։ Բացի այդ, համայնքում հինգ հարկանի շենք կա, որը 3-րդ կարգի վթարային է: Այսինքն՝ առանց պետության աջակցության ոչ մի բանի հնարավորություն չունենք»,- նշում է Գուգարքի համայնքապետն ու ավելացնում, որ համանքի բյուջեն 150 միլիոն դրամ է և, բնական է, որ այդքան գումարով իրենք չեն կարող կյանքի կոչել վերոնշյալ ծրագիրը:

Ինչ վերաբերում է ներդրումներ ներգրավելու վարչապետի հանձնարարականին, Աշոտ Աշուղյանն ասում է, որ իրենք պատրաստ են 5-15 տոկոսի ներդրում անել, բայց ինքնուրույն ինչ-որ բան ձեռնարկել չեն կարող:

Հարցին, թե կան ծրագրեր կամ թեկուզ նախագիծ, որ կարող են ներկայացնել, Գուգարքի համայնքապետը պատասխանում է. «Իհարկե կան: Թեև խոշոր եղջերավոր անասունների քանակն այդքան շատ չէ համայնքում, բայց պատրաստ ենք, օրինակ, կաթի վերամշակման կենտրոն ունենալ, մրգերի չորացման կետ, բայց չկա մի գործարար, որ գա ու ասի՝ Գուգարքում ինչ-որ բան եմ ուզում առաջարկել։ Քաղաքներում հեշտ է, գյուղերում դա դժվար հարց է։ 12 տարի աշխատում եմ, բայց էսքան տարվա մեջ մի գործարար այդպիսի առաջարկություն չի արել: Մենք առաջարկում ենք, բայց չկա մարդ, որ գա ու ասի, թե ես 10 հազար դոլար եմ ներդնում, ես էլ վարչապետին խնդրեմ, որ 4 կամ 5 հազար էլ ինքը ներդնի»:

Հարցին, թե ինչպես է տեսնում համայնքների զարգացման հարցի լուծումը, Աշոտ Աշուղյանը նշում է, որ եթե հարկային արտոնություններ լինեն, հնարավոր է, որ  գյուղում ներդրումներ կատարվեն:

«Պետք է արտադրանք լինի, մի ֆիրմա ստեղծվի, ու ռեալիզացիա լինի։ Արարատյան դաշտավայրը համեմատել Լոռու մարզի հետ, բնականաբար, չի կարելի նույնիսկ կլիմանայական պայմաններից ելնելով։  Երևի Հայաստանի ամենաաղքատ մարզերից մեկն է Լոռին»: