Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Փորձառու իրավաբաններին՝ որպես դատավոր ներգրավվելու համար կարող է բավարար լինել գիտական աստիճանը և գիտական հաստատությունում գիտական աշխատանք կատարած լինելը և 5 տարի որևէ ուսումնական հաստատությունում դասավանդելը»,- խրոհրդարանում ԱԺ պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովի նիստի ընթացքում նշեց ԱԺ պատգամավոր Արման Բաբաջանյանը։

Վերջինիս խոսքով, «ՀՀ դատական օրենսգիրք ՀՀ սահմանադրական օրենքը» ներկայում սահմանում է, որ դատավորի թեկնածուների հավակնորդների ցուցակում կարող է ընդգրկվել իրավաբանական գիտությունների բնագավառում գիտական աստիճան ունեցող և վերջին 8 տարիների ընթացքում առնվազն 5 տարի գիտական հաստատություններում իրավունք առարկա դասավանդած կամ գիտական աշխատանք կատարած անձը։

Ըստ պատգամավորի, խնդիր է առաջանում իրավաբանների համար, ովքեր ոչ թե բուհերում, այլ մասնավոր կրթական հաստատություններում են դասավանդում իրավունք առարկա։

«Առնվազն 5 տարի բուհերում իրավունք դասավանդելու պահանջը սահմանափակում է անձանց այն շրջանակը, որոնք այս պահին բուհերում չեն դասավանդում, բայց դրա փոխարեն մանագիտական հետբուհական կրթական հաստատություններում են աշխատում։ Այս մարդկանց ևս պետք է հնարավորություն ընձեռել, որպեսզի իրենք կարողանան դատավորների հավակնորդների ցուցակում ընդգրկվել»,- ասաց նա։ 

ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Սերգեյ Ատոմյանը նշեց, որ ոչ միայն կողմ է հնարավորություն տալ հետբուհական հաստատություններում դասավանդող իրավաբաններին՝ ընդգրկվել դատավորների հավակնորդների ցուցակում, այլ նաև այն իրավաբան գիտնականներին, ովքեր չեն դասավանդում, սակայն զբաղվում են գիտական աշխատանքով և պրոդուկտ են տալիս, օրինակ, գիտական հոդվածներ են գրում։

Պատասխանելով Ատոմյանին՝ Բաբաջանյանը նշեց, որ կարելի է նաև այդ առաջարկը հաշվի առնել։
«Այստեղ պետք է հաշվի առնել՝ ինչ գիտական հոդվածների մասին է խոսքը։ Դրանք պետք է արժանահավատ գիտական պարբերականներում տպագրվեն, և դրանով գիտական աշխատանքի հեղինակությունը մենք կարողանանք հասկանալ։ Գիտական հոդված բերել, որ կասկածելի ձևով տպագրվել է ինչ-որ պարբերականում, ուղղակի չենք կարող հաշվի առնել՝ որպես կարևոր օրինակ»,- ասաց Բաբաջանյանը։

Արդարադատության նախարարի տեղակալ Վահե Դանիելյանը ընդգծեց, որ կառավարությունը դեմ չէ հետբուհական ուսումնական հաստատությունները ներառել ցուցակում. «Ինչ վերաբերում է լրացուցիչ կրթական ծրագրերին, ապա կրթության մասին օրենքի համաձայն՝ լրացուցիչ կրթական ծրագիրը ենթադրում է մասնագիտական կրթական հենքի հիման վրա, հիմնական կրթական ծրագրերից դուրս ոչ ֆորմալ կրթություն, որի արդյունքները պաշտոնապես չեն ճանաչվում, բացառությամբ օրենքով նախատեսված դեպքերի։ Եվ որակավորման աստիճան չի տրվում։ Հետևաբար, մենք դեմ ենք, որ լրացուցիչ կրթական ծրագրերը ընդգրկվեն ցուցակում»։

Բացի այդ, Դանիելյանը նշեց, որ գիտական աշխատանքը լավագույնս կարող է ապահովել դատավորների՝ ոչ միայն օրենսդրությունից տեղյակ լինելը, այլ նաև դա կիրառելը։