Ձեր վստահելի աղբյուրը

Տավուշի մարզի սահմանամերձ Ոսկեպար գյուղից արտագաղթը շարունակվում է: Ոսկեպարի վարչական ղեկավար Սերոբ Մախսուդյանն ասում է՝ մարդիկ աշխատանք չունենալու պատճառով են հեռանում գյուղից: Միևնույն ժամանակ էլ հավելում` արտագաղթողներն արդեն արտագաղթել են, իսկ այսօր աշխատող ուժի 20-30 տոկոսն է մեկնում արտագնա աշխատանքի:

Նշենք, որ Հայաստանի անկախացումից հետո Ոսկեպարից մեծ արտագաղթ է եղել Ռուսաստան, գյուղում կան բազմաթիվ տներ, որոնց դռները կողպված են:

Նախկինում գյուղն ունեցել է 330 տնտեսություն: Հիմա 165-170 ընտանիք է մնացել գյուղում: Համայնքում փաստացի 945 մարդ է բնակվում: Դպրոցում էլ սովորում է 60 երեխա, մինչդեռ նախկինում աշակերտների թիվը հասնում էր 300-ի: 

Ոսկեպարը հայ-ադրբեջանական սահմանից ուղիղ գծով շուրջ 2 կմ հեռավորության վրա է, մշտապես հակառակորդի նշանառության տակ։ Չնայած պարբերաբար հնչող կրակոցներին, մարդիկ շարունակում են աշխատել այգիներում, անասուն պահել:

«Գյուղից միշտ պետք է ծուխ ելնի, զինվորի թիկունքը պետք է ամուր լինի»,- ասում են գյուղացիներն ու հավելում, որ եթե աշխատատեղեր լինեն, գյուղից ոչ մեկ դուրս չի գա: 

Նախորդ տարի Ոսկեպարը  մտավ խոշորացված Նոյեմբերյան համայնքի մեջ:  Ոսկեպարի  վարչական  ղեկավար Սերոբ  Մախսուդյանը, խոսելով գյուղի խնդիրներից, ասում է, որ դրանք բազմաթիվ են, բայց  փորձում են լուծումներ գտնել:

Ամենամեծ խնդիրն, ըստ նրա, աշխատատեղերն են:

«Այսօր գյուղում չորանոցներ, ինչպես նաև սառնարանային տնտեսություն է կառուցվում, որը կարող է նպաստել գյուղացիներին աշխատատեղերով ապահովելուն: Ծրագիրը ֆինանսավորվում է ՄԱԿ-ի կողմից: Հուսանք՝ լավ կլինի: Նախնական փուլում կբացվի 3-4 աշխատատեղ, իսկ հետո աշխատատեղերի թիվը կավելանա»,- ասում է համայնքի ղեկավարը:

Գյուղացիները, նրա պատմելով, հիմնականում զբաղվում են անասնապահությամբ, հողագործությամբ: Կա նաև քարի վերամշակման արտադրամաս, որտեղ աշխատում է 4-5 մարդ:

Համայնքի ղեկավարն ասում է, որ գյուղում կան խոշոր տնտեսություններ, որոնց շնորհիվ մարդիկ եկամուտ են ստանում, բայց այսօր շատերը նույնիսկ չեն փորձում անասուն պահել:

«Մարդիկ սպասում են, որ ինչ-որ մեկն իրենց պետք է օգնի,  պարտավոր են օգնել ու սկսում են բողոքել: Աշխատողն աշխատում է, չաշխատողն էլ բողոքում է: Կան մարդիկ, որոնք անասնապությամբ լավ ապրում են»,- նշում է Սերոբ Մախսուդյանը:

Ոսկեպարը սահմանամերձ այն գյուղերի ցանկում է, որտեղ ներդրումներ անողները ազատվում են հարկերից: Սակայն գյուղում դեռևս ներդրողներ չկան: Սերոբ Մախսուդյանի խոսքերով՝  պատճառը հեռավոր ու ռիսկային գյուղ լինելն է. «Դրսից ներդրողը երբեք իր ֆինանսական միջոցները չի ներդնի այնտեղ, որտեղ ռիսկ կա: Ես ինքս մեր գյուղը ռիսկային չեմ համարում, ոչ մի խոչընդոտ էլ չեմ տեսնում, հակառակը օգնում ենք մարդկանց, շահագրգռում ենք, որ ծրագրեր իրականացնեն, բայց արդյունք չկա: Դե սահմանամերձ է, կտրված է քաղաքից…»: 

Միաժամանակ նշում է, որ իրենք շարունակում են աշխատել, որպեսզի մարդիկ  ներդրումներ անեն, երիտասարդներն էլ գյուղում մնան ու չբռնեն «խոպանի» ճամփան: