Ձեր վստահելի աղբյուրը

Panorama.am-ի հարցազրույցը ԵԽԽՎ հայկական պատվիրակության անդամ Նաիրա Զոհրաբյանի հետ:

-Տիկին Զոհրաբյան, ԵԽԽՎ վերջին զարգացումների շուրջ քննարկումները չեն մարում: Ի վերջո, ի՞նչ է տեղի ունեցել ԵԽԽՎ քաղաքական հանձնաժողովում և ճի՞շտ են լուրերը, որ հայկական պատվիրակությանը դուրս են արել հանձնաժողովի դահլիճից:

-Անկեղծ ասած` ինձ խիստ զարմացրեց, թե ինչպիսի օպերատիվությամբ և գերագույն հաճույքով մեր որոշ լրատվամիջոցներ «քսերոքսեցին» ադրբեջանական պատվիրակության ղեկավար Սամադ Սեիդովի հայտարարություններն ու դրանք արտատպեցին հայկական մամուլում: Չէի մտածում, որ Սամադը հայկական որոշ լրատվամիջոցների համար նման անուրանալի հեղինակություն և օբյեկտիվության էտալոն է:

Ոչ` ճիշտ չէ: Հայկական պատվիրակությանը որևէ մեկը չէր կարող դահլիճից, կամ որևէ այլ տեղից դուրս հանել և դա աբսուրդ է: Ես ինքս, չլինելով քաղաքական հանձնաժողովի անդամ և չունենալով քվեարկելու կամ ելույթ ունենալու հնարավորություն, ներկա եմ եղել քաղաքական հանձնաժողովի նշյալ նիստին և միայն բոլոր քվեարկություններից հետո եմ դուրս եկել դահլիճից: Այո, պիտի լինեմ անկեղծ` հանձնաժողովում բավականին լարված մթնոլորտ էր, որոշ մարդկանց նյարդեր տեղի տվեցին և քննարկման ողջ ընթացքը բավականին լարված անցավ, ու ցավոք, քաղաքական հանձաժողովը կայացրեց իր նախապես ծրագրված որոշումը: Ուստի, մենք հիմա այստեղ ոչ թե պիտի մեղավորներ փնտրենք ու «խարակիրիների» կոչեր անենք, այլ հասկանանք, որ եվրոպական կառույցներում և հատկապես ԵԽԽՎ-ում խաղի կանոններն են փոխվել, մեր հանդեպ վերաբերմունքի հստակ փոփոխություն կա և խաղի այդ նոր պայմաններում փորձենք կառուցել մեր մարտավարությունն ու ռազմավարությունը:

-Որոշ վերլուծաբաններ ու մասնավորապես քաղաքական վերլուծաբան Ստեփան Սաֆարյանը բավականին կոշտ հայտարարություններ էր արել, թե ողջ առմանը պատվիարկությունը «վեր էր ընկած ծովի ափին» և որևէ աշխատանք չեն տարել` այդ զեկույցը կանխելու համար:

-Հետևել եմ այդ ու նմանօրինակ վերլուծություններին` լուրջ չէ: Կողքից խորհուրդ տալն ամենահեշտ բանն է, ու եթե ոմանք վստահ են, որ իրենք կարող են շատ ավելի արդյունավետ աշխատել, կամ շատ ավելի արդյունավետ ղեկավարել պատվիրակությունը, ես անձամբ որևէ ամբիցիա չունեմ և միշտ պատրաստ եմ տեղս առավել արդյունավետ աշխատողին զիջել` եթե կա այդպիսին: Խոսելուց, խնդրին բացարձակ չտիրապետելով դատողություններ անելուց ու դատարկ խորհուրդներ տալուց հեշտ բան չկա: Կրկնում եմ` այսօր ԵԽԽՎ-ում ստեղծված է մի իրավիճակ, երբ դու աշխատում ես, ինչպես ՄիլիՄեջլիսում և այս հարցում ես միանշանակ համաձայն եմ իմ գործընկեր Արմեն Ռուստամյանի հետ: ԵԽԽՎ թվով 128 պատգամավոր հստակ ամեն ամիս աշխատավարձ է ստանում Ադրբեջանի իշխանություններից, այդ մարդիկ ԵԽԽՎ են գալիս բանակային ռեժիմով` Ադրբեջանի շահը պաշտպանելու համար, ու երբ տեսնում ես, թե այս կամ այն բրիտանացին, հունգարացին կամ իսպանացին ինչպես է կռիվ տալիս Ալիևի կլանի շահը առաջ մղելու համար, մնում է զարմանալ, թե ի՞նչ գերագույն դոպինգ է փողն ու խավիարը:

-Այդուհանդերձ, պիտի ընդունեք, որ հայկական կողմը ևս իր մեղավորությունն ունի…

-Ես երբեք չեմ ասել ու երբեք չեմ ասի, թե մենք անսխալական ենք և ամեն ինչ միշտ ճիշտ ենք անում: Ես բազմիցս ասել եմ, որ անցել են ժամանակները, երբ դու կարող ես խնդրելով ու համոզելով համակիրներ հավաքել: Ցավոք, վաղուց արդեն այդպես չէ, որովհետև, կրկնում եմ, մեր հանդեպ եվրոպական կառույցներում հստակ վերաբերմունք է փոխվել: Երբ դու մի գիշերում Մաքսային միություն մտնելու որոշում ես կայացնում, երբ 3.5 տարի բանակցում ես ԵՄ-ի հետ ու մի րոպեում մարդկանց ասում` ցտեսություն, երբ լրջագույն երկրներում դեսպաններ են նշանակվում մարդիկ, ովքեր մտածում են միայն սեփական բիզնեսների մասին ու իրենց «պլավկիով» նկարն են նվիրում տվյալ երկրի նախագահին, երբ Սփյուռքին մենք շարունակում ենք համարել մեծ կթան կով, այլ ոչ գործընկեր, իսկ մեր ոխերիմ հարևանը վաղուց արդեն այլ մեթոդներով է աշխատում, շատ դժվար է ահա նման ականապատված դաշտում առաջ շարժվելը:

Ի դեպ, ես ուզում եմ հատուկ ընդգծել մեր երկու դեսպանների` Լիտվայում մեր դեսպան Արա Այվազյանի և Չեխիայում մեր դեսպան Տիգրան Սեյրանյանի իրապես արդյունավետ աշխատանքը և դա ԵԽԽՎ այս նիստում խիստ նկատելի էր: Բայց, կրկնում եմ` վաղուց անցել են անհատական էնտուզիազմով հարցեր լուծելու ժամանակները:

-Տիկին Զոհրաբյան, անդրադառնանք ԵԽԽՎ քաղաքական հանձնաժողովի որոշմանը` հանձնարարել բրիտանացի պատգամավոր Բոբ Վալտերին նախապատրաստել զեկույց` «Բռնության էսկալացիան ԼՂ-ում և Ադրբեջանի գրավյալ այլ տարածքներում» խիստ անընդունելի վերնագրով: Ճի՞շտ էր արդյոք հայկական պատվիրակության որոշումը` բոյկոտել քաղաքական հանձնաժողովի այդ որոշումը:

-Միանշանակ ճիշտ էր, որովհետև մենք ունենք հստակ նախադեպ` 2005 թվականի 1416 բանաձևը, որը գրվել էր ոչ թե ԵԽԽՎ-ում, այլ Լոնդոնում: Նույնը լինելու է այս բանաձևի հետ, ուստի մեր տեսակետը ևս այն էր, որ հայկական կողմն իր մասնակցությամբ չպիտի լեգիտիմացնի մի գործընթաց, որի արդյունքը արդեն գրված ու բրիտանա-թրքական համույթի դարակում դրված է: Իհարկե, սա չի նշանակում, որ մենք պիտի ձեռքներս ծալած նստենք ու սպասենք, թե Վալտերին ի՞նչ տեքստ են տալու: Ես առաջարկել եմ դեսպանների առաջիկա հավաքի ժամանակ միջազգային կառույցներում աշխատող պատվիրակությունների հետ լուրջ քննարկում կազմակերպել, հրավիրելով նաև Սփյուռքի մեր որոշ կառույցների ներկայացուցիչների, որովհետև, կրկնում եմ, մենք այլևս նման կառույցներում աշխատելու մեր ողջ ռազմավարությունը պիտի փոխենք:

Հարակից հրապարակում` 
Այսօր ԵԽ-ի կողմից էական նահանջ ունենք՝ եվրոպական արժեքների ու չափանիշների պահպանման իմաստով. Հ. Նաղդալյան